لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 331 : مرغ من در بغل بیضه هم آزاد نبود
شمارهٔ 332 : نکشم ناز بتی را که جفاجو نبود
شمارهٔ 333 : مصر روشن ز جمال مه کنعان نشود
شمارهٔ 334 : رام عاشق نشدن، کام زلیخا دادن
شمارهٔ 335 : سخنی کز دهن تنگ تو برمی آید
شمارهٔ 336 : خون به جوشم ز خط غالیه گون می آید
شمارهٔ 337 : مگر از ناله بلبل دل ما بگشاید
شمارهٔ 338 : گلی از عیش نچیدم که ملالی نرسید
شمارهٔ 339 : دو دل شوم چو به زلفش مرا نگاه افتد
شمارهٔ 340 : کجا دماغ تو گرم از شراب می گردد؟
شمارهٔ 341 : درین ریاض کسی خوشه اش دو سر دارد
شمارهٔ 342 : کسی که کاوش عشقی درون خود دارد
شمارهٔ 343 : چو دست خود به دعا می پرست بردارد
شمارهٔ 344 : لبش به ظاهر اگر حرف شکرین دارد
شمارهٔ 345 : شراب روز دل لاله را سیه دارد
شمارهٔ 346 : ز خط صفا لب میگون یار پیدا کرد
شمارهٔ 347 : به حسن، خیرگی ما چه می تواند کرد؟
شمارهٔ 348 : به آه سرد دل خود دو نیم باید کرد
شمارهٔ 349 : ز سرنوشت قضا احتراز نتوان کرد
شمارهٔ 350 : سخن چو هر دو لب او به یکدگر می خورد
شمارهٔ 351 : سبکروی به صف دشمنان شبیخون زد
شمارهٔ 352 : چو شبنم آن که دل خویش با صفا سازد
شمارهٔ 353 : غریب کوی تو در هر کجا وطن سازد
شمارهٔ 354 : دل رمیده به این خاکدان نمی سازد
شمارهٔ 355 : غبار خط چو به عزم نبرد می خیزد
شمارهٔ 356 : به دل علاقه نداریم تا به جان چه رسد
شمارهٔ 357 : مس وجود مرا درد کیمیا باشد
شمارهٔ 358 : شکسته بند قناعت مرا دهان بسته است
شمارهٔ 359 : کجا به سیر چمن با رخ گشاده نشد
شمارهٔ 360 : رخ تو روی نگاه از پری بگرداند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بغیر اشک که راه نگاه من بندد
* که دیده قافله ای چشم راهزن بندد؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* با دوستان مضایقه در عمر و مال نیست
* صد جان فدای یار نصیحت نیوش کن
شعر کامل
حافظ
* فرو شوی ای معلّم لوح بیداد
* که یار این حرف پیش از مکتب آموخت
شعر کامل
جامی