سلمان ساوجی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 374

1. هر که از روی تواضع بنهد پیشانی

2. پیش روی تو زهی روی و زهی پیشانی!

3. همه خواهند تو را، تا تو کرا می‌خواهی؟

4. همه خوانند تو را، تا تو کرا می‌خوانی؟

5. زان غمت یاد نیاید که منم در غم تو

6. زان عزیزست مرا جان که تو هم در جانی

7. سر مگردان ز من آخر که همه عمر عزیز

8. خود به پایان نتوان برد به سرگردانی

9. رفت در حلقه زلف تو به مویی صد دل

10. دل به خود رفت از آنست بدین ارزانی

11. ساقیا نوبت آنست که از دست خودم

12. بدهی جامی و از دست خودم بستانی

13. گفت: درد دل خود می‌طلبم چون طلبم؟

14. که دلم با تو و من بیخودم از حیرانی

15. باد پایان سخن را تو سواری سلمان

16. آفرین بر سخنت باد، که خوش می‌رانی


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* چو دشمن بود شاه را کشته به
* گر آواره از جنگ برگشته به
شعر کامل
فردوسی
* پیوند عمر بسته به موییست هوش دار
* غمخوار خویش باش غم روزگار چیست
شعر کامل
حافظ
* شد از خروج ریاحین چو آسمان روشن
* زمین به اختر میمون و طالع مسعود
شعر کامل
حافظ