سنایی_حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقهالباب العاشر فی سبب تصنیف الکتاب و بیان کتابة هذا الکتاب رعایة لذوی الالباب (فهرست)

شمارهٔ 21-اندر ضعف خویش گوید

1. آن چنان در سخن ضعیف تنم

2. که یکی دم به شست بار زنم

3. نبود گرچه صاحب هنرم

4. گر برندی مرا ز خود خبرم

5. سایهٔ من گرم بگیرد پای

6. تا قیامت بداردم بر جای

7. سایه را این کمال از افزونیست

8. هیچ دانی که ذات او بر چیست

9. راه بر دَم زن درین منزل

10. آن چنان سخت شد ز سستی دل

11. که دم از دل ز بس که ره بیند

12. تا به لب چار جای بنشیند

13. مر مرا زین صفت طبیب بدید

14. جسم نبسود لیک ناله شنید

15. گفت این شخص ناپدید شدست

16. روح از او نیز هم بعید شدست

17. چکنم روی باز گشتن نیست

18. شخص را وقت دست شستن نیست

19. ورنه از عمر دست شسته امی

20. همچو از نان ز جان گسسته امی

21. همچو نیلوفرم به جان پیوست

22. آسمان رنگ و آفتاب‌پرست

23. فلک نحس را دراین تربت

24. نان ز ذلّست و آبش از کربت

25. گرچه جان در بدن هراسان بود

26. در خراسان مرا خور آسان بود

27. که به یک بیت اگر بخواستمی

28. غم دل را به جان بکاستمی

29. هست در دور چرخ غمّازش

30. ای دریغا سنایی آوازش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* صاف چون آیینه می باید شدن با خوب و زشت
* هیچ چیز از هیچ کس در دل نمی باید گرفت
شعر کامل
صائب تبریزی
* رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
* بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت
شعر کامل
سعدی
* قسم به عشق که از فیض پاکدامانی است
* که خلوت همه خوبان کنار آینه است
شعر کامل
صائب تبریزی