شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 146

1. ختم رسل که سید اولاد آدم است

2. آخر بود به صورت و معنی مقدم است

3. جام جهان نما به کف آور بنوش می

4. جامی چنین که دید که هم جام و هم جم است

5. هر صورتی در آینه اسمی نموده اند

6. خوش صورتی که معنی آن اسم اعظم است

7. آب حیات از نفس ما بود روان

8. با ما مدام ساغر پر باده همدم است

9. هرگز نکرده ایم گدائی ز هیچ کس

10. الا ز حضرتی که خداوند عالم است

11. مائیم آن فقیر که سلطان گدای ماست

12. آری به فقر سلطنت ما مسلم است

13. شادم از آن سبب که غم عشق می خورم

14. هر چند سیدم ز غم بنده بی غم است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* در این چمن چو درآید خزان به یغمایی
* رهش به سرو سهی قامت بلند مباد
شعر کامل
حافظ
* سرو من برخاست، از قدش قیامت شد پدید
* غیر آن قامت که من دیدم قیامت را که دید؟
شعر کامل
هلالی جغتایی
* بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل
* توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد
شعر کامل
حافظ