لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 271 : عشق مست است و عقل مخمور است
غزل شمارهٔ 272 : عشق مستست و عقل مخمور است
غزل شمارهٔ 273 : همسایهٔ حضرت شریف است
غزل شمارهٔ 274 : شاه ما در همه جهان طاق است
غزل شمارهٔ 275 : همه عالم تن است و جان عشق است
غزل شمارهٔ 276 : عقل از ما کنار کرد و برفت
غزل شمارهٔ 277 : شهر دل در ولایت عشق است
غزل شمارهٔ 278 : دل مسند پادشاه عشق است
غزل شمارهٔ 279 : درد دل درمان جان عاشق است
غزل شمارهٔ 280 : دم مزن ای دل که آن سر نازک است
غزل شمارهٔ 281 : مخزن اسرار سبحانی دل است
غزل شمارهٔ 282 : مرغ صحرائی به دریا مایل است
غزل شمارهٔ 283 : دردمندیم و دوا درد دل است
غزل شمارهٔ 284 : رند سرمست فارغ البال است
غزل شمارهٔ 285 : عشق است که وارسته ز نقصان و کمالست
غزل شمارهٔ 286 : ما را همه شب شب وصال است
غزل شمارهٔ 287 : خلوت من مقام رندانست
غزل شمارهٔ 288 : کار عشقست و کار ما آنست
غزل شمارهٔ 289 : گر جفا می کند وفا آنست
غزل شمارهٔ 290 : درد ار داری دوا همان است
غزل شمارهٔ 291 : نعمت الله میر مستان است
غزل شمارهٔ 292 : دل به دست آر که آئینهٔ حضرت آنست
غزل شمارهٔ 293 : ای که گوئی که ماهتاب آنست
غزل شمارهٔ 294 : دل و جانم فدای جانان است
غزل شمارهٔ 295 : درد دل ما دوای جان است
غزل شمارهٔ 296 : هرچه پیدا و هرچه پنهان است
غزل شمارهٔ 297 : هر که حلقه به گوش مردانست
غزل شمارهٔ 298 : همه عالم تن است و او جان است
غزل شمارهٔ 299 : هرکه چون ما حریف مستان است
غزل شمارهٔ 300 : بندگی کن که کار نیک آن است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عاشق شده ای ای دل سودات مبارک باد
* از جا و مکان رستی آن جات مبارک باد
شعر کامل
مولوی
* بنفشه طره مفتول خود گره می‌زد
* صبا حکایت زلف تو در میان انداخت
شعر کامل
حافظ
* آن روز که تعلیم تو می‌کرد معلم
* بر لوح تو ننوشت مگر حرف وفا را؟
شعر کامل
هلالی جغتایی