لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 301 : نعمت الله حریف مستان است
غزل شمارهٔ 302 : نعمت الله میر رندان است
غزل شمارهٔ 303 : میر میخانهٔ ما سید سرمستان است
غزل شمارهٔ 304 : عالم بدن است و عشق جان است
غزل شمارهٔ 305 : جانست که در بدن روانست
غزل شمارهٔ 306 : میخانه سرای عاشقان است
غزل شمارهٔ 307 : رندی که حریف عاشقان است
غزل شمارهٔ 308 : مقصود توئی نه این نه آنست
غزل شمارهٔ 309 : میر میخانهٔ ما سید سر مستانست
غزل شمارهٔ 310 : عالم بدنست و عشق جانست
غزل شمارهٔ 311 : کشتهٔ حضرت او زندهٔ جاویدانست
غزل شمارهٔ 312 : کشتهٔ عشق تو دل زندهٔ جاویدان است
غزل شمارهٔ 313 : یاری که ز ملک آشنائی است
غزل شمارهٔ 314 : جامی ز می پر از می در بزم ما روان است
غزل شمارهٔ 315 : عشق جانان حیات جان من است
غزل شمارهٔ 316 : یاد جانان میان جان من است
غزل شمارهٔ 317 : عشق جانان حیات جان من است
غزل شمارهٔ 318 : گفتم که این جانان کیست ، جان گفت جانان منست
غزل شمارهٔ 319 : دُرد دردش دوای جان منست
غزل شمارهٔ 320 : درد عشقش دوای جان من است
غزل شمارهٔ 321 : عشق جانان من غذای من است
غزل شمارهٔ 322 : در سراپردهٔ جان خانهٔ دلدار من است
غزل شمارهٔ 323 : در نظر آنکه نور چشم من است
غزل شمارهٔ 324 : نعمت الله جان و عالم چون تن است
غزل شمارهٔ 325 : چشم ما از نور رویش روشنست
غزل شمارهٔ 326 : چشم چراغ من ز نور روی جانان روشنست
غزل شمارهٔ 327 : درد دل دارم و دوا این است
غزل شمارهٔ 328 : دردمندیم و آن دوا این است
غزل شمارهٔ 329 : کفر زلفش که رونق دین است
غزل شمارهٔ 330 : همه عالم حجاب حضرت اوست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عود جان در مجمر دل می نهم بر آتشی
* گرمی دلسوز عاشق از قرنفل خوشتر است
شعر کامل
شاه نعمت‌الله ولی
* گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند
* جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد
شعر کامل
حافظ
* همای گو مفکن سایه شرف هرگز
* در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد
شعر کامل
حافظ