لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانمثنوی ها
شمارهٔ 91 - حکایت : یکی را خانه بود آتش گرفته
شمارهٔ 92 - گزیدهٔ از سپهر اول : دگر گفت کامروز در هر دیار
شمارهٔ 93 - ذکر عمارتی که بدار الخلاقه شد بلند و آغاز آن ز جامع دین بست کردگار : چو بنشست بر تخت قطب زمانه
شمارهٔ 94 - اثبات ملک هند به حجت که جنت است حجت همه به قاعدهٔ عقل استوار : کشور هند است بهشتی به زمین
شمارهٔ 95 - ترجیح ملک هند به عقل از هوای خویش بر روم و بر عراق و خراسان و قندهار : هند چو فردوس شد از صحبت من
شمارهٔ 96 - ترجیح اهل هند بر اهل عجم همه در زیرکی و دانش و دلهای هوشیار : گشت چو ثابت که به هند است هوا
شمارهٔ 97 - حدیث عهد و پیمان لشکر غازی، که در کام نهنگ اندر روند و دیدهٔ اژدر! : چو مرد آید برون از عهدهٔ عهد
شمارهٔ 98 - مصاف اول غازی ملک با لشکر دهلی به باد حمله‌ای زیر و زبر کردن چنان لشکر : دلیری کاو صف مردان بدیده‌ست
شمارهٔ 99 - حدیث بخشش جان و نوازش از ملک غازی مسلمانان دهلی را به لطف بی حد و بی مر : به پرسیدم من از پیروزی بخت
شمارهٔ 100 - جلوس شه غیاث الدین و دنیا تغلق غازی فراز تخت سلطانی چو افریدون و اسکندر : مبارک روز شنبه گاه پیشین

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دوای عشق گویند از سفر خیزد چه دانستم
* که در دل مهر آن مه خواهد افزون شد به هر منزل
شعر کامل
جامی
* دل تو چون گل رعنا دو رنگ افتاده است
* وگرنه حسن خزان و بهار یکدست است
شعر کامل
صائب تبریزی
* سر مرد جنگی خرد نسپرد
* که هرگز نیامیخت کین با خرد
شعر کامل
فردوسی