لینک اشتراک گذاری
کپی شد
انوری_دیوانمقطع ها
شمارهٔ 421 - در طلب سرکه و آبکامه : ای حکم ترا قضای یزدان
شمارهٔ 422 - در تهنیت تشریف : تو آن سپهر اثر صاحبی که پیک قدر
شمارهٔ 423 - معما در مدح رشیدالدین : خرد دوش از من بپرسید و گفتا
شمارهٔ 424 - شراب خواهد : ای بر سر سروران یگانه
شمارهٔ 425 - لطیفه : مرا دی یاسمن پیغام دادست
شمارهٔ 426 - از کریم‌الدین شراب خواهد : منم امروز و شاهدی زیبا
شمارهٔ 427 - در نصیحت نفس خود : انوری شعر و حرص دانی چیست
شمارهٔ 428 - از لالابک تقاضایی کند : ای جهان را دفین به دست تو در
شمارهٔ 429 - شراب خواهد : ای رخ و فرزین نهاده چرخ را در حل و عقد
شمارهٔ 430 - در طلب حضور دوستی گوید : ندارد مجلس ما بی‌تو نوری
شمارهٔ 431 - در مدح و تهنیت : ای جهان را موسم آزادگی ایام تو
شمارهٔ 432 - شراب خواهد : ای مقصد کشور چهارم
شمارهٔ 433 - در طلب جو : ای ز قدر تو آسمان در گو
شمارهٔ 434 - قطعهٔ زیر از حکیم شجاعی است که به انوری نوشته است : ای انوری تویی که به فضل و هنر سزند
شمارهٔ 435 - انوری در جواب شجاع‌الدین خالد بلخی گفته و عذر تقصیر خواسته است : شجاعی ای خط و شعر تو دام و دانهٔ عقل
شمارهٔ 436 - ستایش سرای مجدالدین ابوالحسن عمرانی : این همایون در فرخنده‌سرای
شمارهٔ 437 - بزرگی به خانهٔ انوری رفت در تهنیت قدوم او گوید : مرحبا مرحبا درآی درآی
شمارهٔ 438 : ای آنکه جویبار جهان از نهال جود
شمارهٔ 439 : چنان زندگانی کن ای نیک‌رای
شمارهٔ 440 : بر آفتاب حوادث بسوزم اولیتر
شمارهٔ 441 - در قناعت : یارب بده مرا به دل نعمتی که بود
شمارهٔ 442 : سرخس از جور بی‌آبی و آبی
شمارهٔ 443 - غرض از این لغز ریواس است : آن چیست کز آن طبق همی تابد
شمارهٔ 444 - در هجو کسی گفته : نکنم خواجه را به شعر هجا
شمارهٔ 445 : شها چون پیل و فرزین شه پرستم
شمارهٔ 446 - در هجو قاضی ناصح : آنکه سایه‌اش کس ندید از غایت ستر و صلاح
شمارهٔ 447 - در وصف بزرگی و کرم صاحب ترمد : دی ز من پرسید معروفی ز معروفان بلخ
شمارهٔ 448 - در مدح عصمةالدین : خداوند من عصمةالدین همیشه
شمارهٔ 449 - در مدح امیر فخرالدین ابوالمفاخر آبی : ای به تدبیر قطب آن گردون
شمارهٔ 450 : مرا سعد دین داد پیراهنی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* منت سدره و طوبی ز پی سایه مکش
* که چو خوش بنگری ای سرو روان این همه نیست
شعر کامل
حافظ
* تا می توان ز آبله دست رزق خورد
* بهر چه خوشه چین ثریا شود کسی؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* بهر جایگه یار درویش باش
* همه رادبا مردم خویش باش
شعر کامل
فردوسی