لینک اشتراک گذاری
کپی شد
بیدل دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : برآن سرم‌که ز دامن برون‌کشم پا را
غزل شمارهٔ 32 : به رنگ غنچه سودای خطت پیچیده دلها را
غزل شمارهٔ 33 : پریشان نسخه‌کرد اجزای مژگان تر ما را
غزل شمارهٔ 34 : جز پیش ما مخوانید افسانهٔ فنا را
غزل شمارهٔ 35 : خط آوردی و ننوشتی برات مطلب ما را
غزل شمارهٔ 36 : گذشت‌از چرخ و بگرفت‌آبله چشم‌ثریا را
غزل شمارهٔ 37 : کسی چه شکرکند دولت تمنا را
غزل شمارهٔ 38 : موج پوشید روی دریا را
غزل شمارهٔ 39 : نزیبد پرده فانوس دیگر شمع سودا را
غزل شمارهٔ 40 : نسیم شانه‌کند زلف موج دریا را
غزل شمارهٔ 41 : نفس آشفته می‌دارد چوگل جمعیت ما را
غزل شمارهٔ 42 : نگاه وحشی لیلی چه افسون‌کرد صحرا را
غزل شمارهٔ 43 : دوروزی فرصت آموزد درود مصطفا ما را
غزل شمارهٔ 44 : به خاک تیره آخر خودسریها می‌برد ما را
غزل شمارهٔ 45 : ز بزم وصل‌، خواهشهای بیجا می‌برد ما را
غزل شمارهٔ 46 : جنون‌کی قدردان‌کوه و هامون می‌کند ما را
غزل شمارهٔ 47 : در عالمی‌که با خود رنگی نبود ما را
غزل شمارهٔ 48 : حسابی نیست با وحشت جنون‌کامل ما را
غزل شمارهٔ 49 : سری‌نبودبه وحشت‌زبزم‌جستن‌مارا
غزل شمارهٔ 50 : محبت بسکه پرکرد ازوفا جان وتن ما را
غزل شمارهٔ 51 : مکن سراغ غبار زپا نشستهٔ ما را
غزل شمارهٔ 52 : نشاند بر مژه اشک ز هم‌گسستهٔ ما را
غزل شمارهٔ 53 : خدا چو شمع دهد جرأت آب دیدهٔ ما را
غزل شمارهٔ 54 : نقاب عارض گلجوش کرده‌ای ما را
غزل شمارهٔ 55 : درین وادی چسان آرام باشدکارونها را
غزل شمارهٔ 56 : شررتمهید سازد مطلب ما داستانها را
غزل شمارهٔ 57 : گذشتگان که هوس دیده‌اند دنیا را
غزل شمارهٔ 58 : حسنی است بررخش رقم مشک ناب را
غزل شمارهٔ 59 : فال حباب زن‌، بشمر موج آب را
غزل شمارهٔ 60 : یک آه سرد نیم شبی ازجگربرآ

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ضرورتست که آحاد را سری باشد
* وگرنه ملک نگیرد به هیچ روی نظام
شعر کامل
سعدی
* یک عمر می توان سخن از زلف یار گفت
* در بند آن مباش که مضمون نمانده است
شعر کامل
صائب تبریزی
* اگر دادگر باشی و پاک دین
* ز هر کس نیابی به جز آفرین
شعر کامل
فردوسی