لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حافظ_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست
غزل شمارهٔ 62 : مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست
غزل شمارهٔ 63 : روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست
غزل شمارهٔ 64 : اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست
غزل شمارهٔ 65 : خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست
غزل شمارهٔ 66 : بنال بلبل اگر با منت سر یاریست
غزل شمارهٔ 67 : یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست
غزل شمارهٔ 68 : ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
غزل شمارهٔ 69 : کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست
غزل شمارهٔ 70 : مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست
غزل شمارهٔ 71 : زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست
غزل شمارهٔ 72 : راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
غزل شمارهٔ 73 : روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
غزل شمارهٔ 74 : حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست
غزل شمارهٔ 75 : خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست
غزل شمارهٔ 76 : جز آستان توام در جهان پناهی نیست
غزل شمارهٔ 77 : بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت
غزل شمارهٔ 78 : دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت
غزل شمارهٔ 79 : کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت
غزل شمارهٔ 80 : عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
غزل شمارهٔ 81 : صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت
غزل شمارهٔ 82 : آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت
غزل شمارهٔ 83 : گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت
غزل شمارهٔ 84 : ساقی بیار باده که ماه صیام رفت
غزل شمارهٔ 85 : شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
غزل شمارهٔ 86 : ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت
غزل شمارهٔ 87 : حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت
غزل شمارهٔ 88 : شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت
غزل شمارهٔ 89 : یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
غزل شمارهٔ 90 : ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چو ماه نو سر از پای تواضع بر نمی دارم
* اگر با آن بزرگی آسمان گیرد رکابم را
شعر کامل
صائب تبریزی
* حافظ ز دیده دانه اشکی همی‌فشان
* باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما
شعر کامل
حافظ
* ناصحا سودای بدخویی چنین می داردم
* ورنه کس هرگز چنین رسوا نخواهد خویش را
شعر کامل
جامی