لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حافظ_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت
غزل شمارهٔ 92 : میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت
غزل شمارهٔ 93 : چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت
غزل شمارهٔ 94 : زان یار دلنوازم شکریست با شکایت
غزل شمارهٔ 95 : مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت
غزل شمارهٔ 96 : درد ما را نیست درمان الغیاث
غزل شمارهٔ 97 : تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج
غزل شمارهٔ 98 : اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح
غزل شمارهٔ 99 : دل من در هوای روی فرخ
غزل شمارهٔ 100 : دی پیر می فروش که ذکرش به خیر باد
غزل شمارهٔ 101 : شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد
غزل شمارهٔ 102 : دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد
غزل شمارهٔ 103 : روز وصل دوستداران یاد باد
غزل شمارهٔ 104 : جمالت آفتاب هر نظر باد
غزل شمارهٔ 105 : صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد
غزل شمارهٔ 106 : تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
غزل شمارهٔ 107 : حسن تو همیشه در فزون باد
غزل شمارهٔ 108 : خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد
غزل شمارهٔ 109 : دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
غزل شمارهٔ 110 : پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد
غزل شمارهٔ 111 : عکس روی تو چو در آینه جام افتاد
غزل شمارهٔ 112 : آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد
غزل شمارهٔ 113 : بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد
غزل شمارهٔ 114 : همای اوج سعادت به دام ما افتد
غزل شمارهٔ 115 : درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
غزل شمارهٔ 116 : کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد
غزل شمارهٔ 117 : دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد
غزل شمارهٔ 118 : آن کس که به دست جام دارد
غزل شمارهٔ 119 : دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
غزل شمارهٔ 120 : بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خوشتر از دوران عشق ایام نیست
* بامداد عاشقان را شام نیست
شعر کامل
سعدی
* غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ
* که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را
شعر کامل
حافظ
* مگر که لاله بدانست بی‌وفایی دهر
* که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد
شعر کامل
حافظ