لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل های ناتمام
غزل های ناتمام شمارۀ 91 : آشفته چو من نبود، سنبل به گلستانها
غزل های ناتمام شمارۀ 92 : چو تر هرگز نگردید، از می وصل تو دامانها
غزل های ناتمام شمارۀ 93 : چه شد مهر جهان آرای من، آن گرم جوشیها
غزل های ناتمام شمارۀ 94 : نباشد دل چرا از لطف یار، امّیدوار امشب؟
غزل های ناتمام شمارۀ 95 : شد قسمت خال تو، که مشک ختن ماست
غزل های ناتمام شمارۀ 96 : مژگان تر، به هجر تو، ابر بهار ماست
غزل های ناتمام شمارۀ 97 : شراب تشنه بسی موج زد، ایاغ کجاست؟
غزل های ناتمام شمارۀ 98 : فصل بهار عشق و تماشای اشک ماست
غزل های ناتمام شمارۀ 99 : دعوی گر جاهل، به بغل دشمن خود داشت
غزل های ناتمام شمارۀ 100 : روزی که غمزه اش به من خسته جنگ داشت
غزل های ناتمام شمارۀ 101 : با چشم سیر، نعمت دنیا چه حاجت است؟
غزل های ناتمام شمارۀ 102 : مستیّ چشم یار، ز پیمانۀ خود است
غزل های ناتمام شمارۀ 103 : خار رهت، به روضۀ رضوان برابر است
غزل های ناتمام شمارۀ 104 : تا بود داغها، دل آزرده حال داشت
غزل های ناتمام شمارۀ 105 : کاو کاو مژۀ من به جگر خون نگذاشت
غزل های ناتمام شمارۀ 106 : تاراج صبر، دور نگاهش رواج داشت
غزل های ناتمام شمارۀ 107 : دامن فشاند و شمع مزارم به باد داشت
غزل های ناتمام شمارۀ 108 : در پردۂ دل، جلوه گری بار دگر داشت
غزل های ناتمام شمارۀ 109 : خالی ز خلق، مجلس ما دلگشاتر است
غزل های ناتمام شمارۀ 110 : خون شد دلی که آن همه پیکان ناز داشت
غزل های ناتمام شمارۀ 111 : آن روز، شب تیرۀ ماهم سحری داشت
غزل های ناتمام شمارۀ 112 : ایّام غمم، مرا بهار است
غزل های ناتمام شمارۀ 113 : به گلشنی که رخش، گوشۀ نقاب شکست
غزل های ناتمام شمارۀ 114 : نشئۀ فیض، در آب و گِل درویشان است
غزل های ناتمام شمارۀ 115 : همدم سنجیده گفتاران، لب پیمانه است
غزل های ناتمام شمارۀ 116 : هر سو که بود میل تو، جای تو همان است
غزل های ناتمام شمارۀ 117 : دیوانه، عاقلانه به هامون گریخته ست
غزل های ناتمام شمارۀ 118 : بر لبم حرف دهان تنگ یار افتاده است
غزل های ناتمام شمارۀ 119 : روشن از حیرت دل شد که دلارایی هست
غزل های ناتمام شمارۀ 120 : بال و پر گر به اسیری نبود پروا نیست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سخن چون برابر شود با خرد
* روان سراینده رامش برد
شعر کامل
فردوسی
* به کسی نظر ندارد بجز آینه بت من
* که ز عکس چهره خود شده است بت پرست او
شعر کامل
مولوی
* دور گردان را به احسان یاد کردن همت است
* ورنه هر نخلی به پای خود ثمر می افکند
شعر کامل
صائب تبریزی