لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل های ناتمام
غزل های ناتمام شمارۀ 31 : دعوی ست با شعر ترم، آن دشمن ادراک را
غزل های ناتمام شمارۀ 32 : قامت شده ست خم، من دیرینه سال را
غزل های ناتمام شمارۀ 33 : گشتم اسیر، جلوۀ آن خوش خرام را
غزل های ناتمام شمارۀ 34 : به پیری عشق سازد شوخ تر، طبع جوانم را
غزل های ناتمام شمارۀ 35 : علاج عقدۀ دلتنگی، آسان است عاشق را
غزل های ناتمام شمارۀ 36 : از آن روزی که گم کردم، سراغ آرمیدن را
غزل های ناتمام شمارۀ 37 : کنم رنگین تر از دامان گلچین، چشم خونین را
غزل های ناتمام شمارۀ 38 : خدا درمانده نگذارد به عالم، بی نصیبان را
غزل های ناتمام شمارۀ 39 : به شهد لفظ و معنی، رهنما گشتیم دوران را
غزل های ناتمام شمارۀ 40 : دل بر سر تیر است، گشاییم کمین را
غزل های ناتمام شمارۀ 41 : نه تنها می کند چون زهر، صحبتهای شیرین را
غزل های ناتمام شمارۀ 42 : عبث بلبل زند با من، نوای حسرت آگین را
غزل های ناتمام شمارۀ 43 : حریف نقش کج گر نیستی این بدقماران را
غزل های ناتمام شمارۀ 44 : خدایا الفتى ده، با دل آزرده، لالان را
غزل های ناتمام شمارۀ 45 : عتاب تلخ او شیرین کُنِ جانهاست، مستان را
غزل های ناتمام شمارۀ 46 : آمال کوته است ز دنیا بریده را
غزل های ناتمام شمارۀ 47 : رنگین بود سخن، دل در خون تپیده را
غزل های ناتمام شمارۀ 48 : مردان کنند خوش، غم و هجر همیشه را
غزل های ناتمام شمارۀ 49 : جام عتاب داده ای، غمزۀ کینه خواه را
غزل های ناتمام شمارۀ 50 : اگر بینم شبی در خواب، روز خردسالی را
غزل های ناتمام شمارۀ 51 : به پیری می کشیم آسوده، بار زندگانی را
غزل های ناتمام شمارۀ 52 : حق تعلیم دارم، خوش قدان بوستانی را
غزل های ناتمام شمارۀ 53 : نباشد ناقه ای جز شوق، مجنون الهی را
غزل های ناتمام شمارۀ 54 : بلای جان، زبان تلخ باشد، اهل دعوی را
غزل های ناتمام شمارۀ 55 : خوش آن ساعت که، بر بالین خرامی، خاکساری را
غزل های ناتمام شمارۀ 56 : ز دورم دید، اجازت داد عزم جان فشانی را
غزل های ناتمام شمارۀ 57 : نبود آرامشی، شیب و شباب زندگانی را
غزل های ناتمام شمارۀ 58 : از سر من چرا کشد، سرو قد تو پای را
غزل های ناتمام شمارۀ 59 : سرمۀ خامشی دهد، بلبل خوش نوای را
غزل های ناتمام شمارۀ 60 : ز دوری خاطرم تنگ است و نتوانم رسید آنجا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نقطه هایی که درین دایره فرد آمده اند
* همه حیرت زده گردش این پرگارند
شعر کامل
صائب تبریزی
* چه محو ناخدا گردیده ای، ای از خدا غافل؟
* ندارد این سفر باد مرادی غیر یاربها
شعر کامل
صائب تبریزی
* مشکل است از مردم آزاده دل برداشتن
* از صنوبر کی به افشاندن فتد دل بر زمین؟
شعر کامل
صائب تبریزی