لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 631

1. دل که دلداری ندارد دل نشاید خواندنش

2. نیست عاشق گر نباشد رسم جان افشاندنش

3. گرچه افتادست بر خاک رهش گلگون اشک

4. تا مجالی هست خواهیم از پی او راندنش

5. سهل باشد گر کنار ما گرفت از گریه آب

6. بر کنار آب چون گل گر توان بنشاندنش

7. سرو می گویند از آن قامت به حیرت مانده است

8. ز آنچه می گویند می ماند به بکجا ماندنش

9. خنده او میکشد ما را سرش بازیم و جان

10. زآنکه طفل است و به بازی میتوان خنداندنش

11. گر بخواهد عود پیش زلف و خالت عود سوز

12. چوب می باید نخستین آنگهی سوزاندنش

13. پیش روی بار از ناسوختن نرسد کمال

14. زاهدا تا کی ز آتش دم به دم ترساندنش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* غم عاشق سرایت می کند معشوق را در دل
* ز آه و دود قمری سرو آخر شمع ماتم شد
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز پرده کاش برون آمدی چو قطره اشک
* که بر دو دیده ما حکم او روان بودی
شعر کامل
حافظ
* آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست
* خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد
شعر کامل
حافظ