لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال‌الدین اسماعیل_دیوانقصیده ها
قصیده شمارهٔ 121 - و قال ایضاً یمدحه : خدایان صدور جهان شهاب الدّین
قصیده شمارهٔ 122 - و قال ایضآ یمدح الصّذر السّعید رکن الدّین صاعد : ای در محیط عشقت، سر کشته نقطۀ دل
قصیده شمارهٔ 123 - وله یمدح الصّاحب جلال الدّین : ماجرایی که میان من و گردون رفتست
قصیده شمارهٔ 124 - و له ایضا یمدح ملک الشّعراء رکن الدین دعوی دار : خیرمقدم، زکجا پرسمت ای باد شمال ؟
قصیده شمارهٔ 125 - وله ایضا یمدحه و یهنّیه بالزّفاف : چو خیل زنگ بیار استند صفّ جدال
قصیده شمارهٔ 126 - وله ایضاً : زمزدقانی باور کنم اگر گوید
قصیده شمارهٔ 127 - کتب الیه بعض اصد قائه : جهان جان معانی خدیو عرصۀ فضل
قصیده شمارهٔ 128 - و قال ایضاً یمدح الصّاحب المعظّم نظام الدّین محمّد طاب ثراه : بنا میزد! بنا میزد !زهی گیتی بتو خرّم
قصیده شمارهٔ 129 - و قال ایضا فی الجربات : کوه بلاشدست ز رنج جرب تنم
قصیده شمارهٔ 130 - و قال ایضآ یمدح الصّدر السّعید رکن الدّین صاعد : خفتۀ بیدار بودم دوش کز دارالسلام
قصیده شمارهٔ 131 - و قال ایضآ یمدح الصّاحب المعّظم نظام الدّین محمّد طاب ثراه و یصف الدّوات : چیست آن دریا که دارد در دل کشتی مقام
قصیده شمارهٔ 132 - و قال ایضاً یمدح الصّدر السّعید رکن الدیّین صاعد : صدرا ! زخاکپای تو بیزار نیستم
قصیده شمارهٔ 133 - در مرثیهٔ پسر خود گوید : نور دو دیدگان ز لقای تو داشتم
قصیده شمارهٔ 134 - فی الصّدر رشید الدّین : جهان بگشتم و آفاق سربسر دیدم
قصیده شمارهٔ 135 - و قال ایضا ویرتی فیه والده : روزی وطاء کحلی شب در سر آوردم
قصیده شمارهٔ 136 - و قال ایضاً یمدح سلطان الشّریعهٔ رکن الدّین : ای بزرگی که چو من راه مدیحت سپرم
قصیده شمارهٔ 137 - وله ایضاً یمدحه و یذکر عقداً شرعیاً : ای ز خاک در تو تاج سرم
قصیده شمارهٔ 138 - و قالایضاً یمدحه : گهرفشانان ، صدرا ، زعشق الفاظت
قصیده شمارهٔ 139 - وله ایضا یمدحه : صدرا بساط حضرت تو رفعتی گرفت
قصیده شمارهٔ 140 - وله ایضا یمدحه : در ارزوی روی تو ای نو بهار چشم
قصیده شمارهٔ 141 - وله ایضاً : من که از دور چرخ ممتخم
قصیده شمارهٔ 142 - و قال ایضاً : بعهدهای گذشته امین من آن بود
قصیده شمارهٔ 143 - و قال ایضاً : ای صد روزگار تودانی که مدّتیست
قصیده شمارهٔ 144 - و قال ایضاً : فلک قدرا من آن دیدم زجودت
قصیده شمارهٔ 145 - وقال ایضا یمدح الصدر السّعید رکن الدّین صاعد : زهی کشیده جلال تو بر فلک دامن
قصیده شمارهٔ 146 - وقال ایضاً یمدحه : این ابر نم گرفته ز دریای بی کران
قصیده شمارهٔ 147 - و قال ایضآ یمدح الصّدر السّعید صدر الّدین عمر الخجندی : زهی بحلقۀ زلف تو نرخ جان ارزان
قصیده شمارهٔ 148 - وقال ایضا یمدح السلطان جلال الدنیاوالدین منکرنی بن محمدبن خوارزمشاه : بسیط روی زمین بازگشت آبادان
قصیده شمارهٔ 149 - ایضاً له یمدح الصّاحب تاج الدّین شرف الملک علی بن کریم الشرق : جهان شداز نفحات نسیم،مشک افشان
قصیده شمارهٔ 150 - و قال ایضآ یمدحه : ای قلمت با دویت ، طوطی و هندوستان

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز ناله ای که کند خامه می توان دانست
* که کوه درد به دل صاحب سخن دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* چشم گریست خون و دل گفت که یاس من نگر
* زانکه خزان وصل را یاسمنم، دریغ من
شعر کامل
خاقانی
* دل به آن غمزۀ خون ریز کشد جامی را
* صید را چون اجل آید سوی صیّاد رود
شعر کامل
جامی