لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال‌الدین اسماعیل_دیوانقطعه ها
قطعه قطعه شمارهٔ 301 - ایضا له : ای بر محکّ عقل وجود تو ناسره
قطعه قطعه شمارهٔ 302 - وله ایضا : تادر دشت هست و جو باره
قطعه قطعه شمارهٔ 303 - ایضا له : من نه مردار خوارم ای خواجه
قطعه قطعه شمارهٔ 304 - و له ایضاً : ای در دعای جان تو اجرام یک زبان
قطعه قطعه شمارهٔ 305 - ایضا له : ای همه سروران روی زمین
قطعه قطعه شمارهٔ 306 - وله ایضا : جود خواجه سیاه رویم کرد
قطعه قطعه شمارهٔ 307 - وله فی صفة القحط و التماس الغلّه : ای خداوندی که اندر خشک سال قحط جود
قطعه قطعه شمارهٔ 308 - ایضاً له : کریم عرصۀ عالم جهان لطف و کرم
قطعه قطعه شمارهٔ 309 - ایضا له : منم آن چشمۀ خورشید گاه نظم سخن
قطعه قطعه شمارهٔ 310 - ایضا له : شهاب دین که زبانم پر از مدایح تست
قطعه قطعه شمارهٔ 311 - ایضا له : آدمی را چهار حالت هست
قطعه قطعه شمارهٔ 312 - وله ایضا : زهی شکوه تو از روی ملک رنگ زدای
قطعه قطعه شمارهٔ 313 - وله ایضا : مرا سیّ و دو خدمتکار بودند
قطعه قطعه شمارهٔ 314 - وله ایضا : دیدۀ عقل راه دان بگشای
قطعه قطعه شمارهٔ 315 - این قطعه در مدح صاحب عمیدالدّین پارسی گوید : ای قاصر از ستایش تو هر عبارتی
قطعه قطعه شمارهٔ 316 - وله ایضا : دریا دلا تو آنی، کز فیض طبع روشن
قطعه قطعه شمارهٔ 317 - و له ایضاً : زهی حرّی که ثابت کرد جودت
قطعه قطعه شمارهٔ 318 - وله ایضا : ای کریمی که در آفاق جهان
قطعه قطعه شمارهٔ 319 - وله ایضا : چون شدی خشمناک بر بنده
قطعه قطعه شمارهٔ 320 - ایضا له : جهان لطف و کرم افتخار اهل قلم
قطعه قطعه شمارهٔ 321 - در مدح صدر قوام الملّة و الّدین ابراهیم بنداری گوید و به دمشق فرستد. : نسیم باد صبا هیچ عزم آن داری
قطعه قطعه شمارهٔ 322 - وله ایضا : این همه سرکشی مکن بر من
قطعه قطعه شمارهٔ 323 - وله ایضا : در ضمیرم اگر چه کم گویم
قطعه قطعه شمارهٔ 324 - وله ایضا فی مذمة الدّنیا : تا کی این رنج روزگار بری ؟
قطعه قطعه شمارهٔ 325 - وله ایضا : ایا حرّی که دستت گاه بخشش
قطعه قطعه شمارهٔ 326 - ایضاً له : ای که دایم بسر انگشت دها
قطعه قطعه شمارهٔ 327 - ایضا له : ایا صدری که در بازار دانش
قطعه قطعه شمارهٔ 328 - وله ایضا : بزرگی را همی دانم که هرگز
قطعه قطعه شمارهٔ 329 - ایضا له : بر سر ما آمد ابر بهمنی
قطعه قطعه شمارهٔ 330 - وله ایضا : ای لطف تو آب زندگانی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* یار باید که هر چه یار کند
* بر مراد خود اختیار کند
شعر کامل
سعدی
* دل سراپرده محبت اوست
* دیده آیینه دار طلعت اوست
شعر کامل
حافظ
* مباش وقت سحر بی ستاره ریزی اشک
* که نور چهره گردون ز گریه سحری است
شعر کامل
صائب تبریزی