لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_مثنوی معنویدفتر چهارم
شماره 1 - سر آغاز : ای ضیاء الحق حسام الدین توی
شماره 2 - تمامی حکایت آن عاشق که از عسس گریخت در باغی مجهول خود معشوق را در باغ یافت و عسس را از شادی دعای خیر می‌کرد و می‌گفت کی عسی ان تکرهوا شیا و هو خیر لکم : اندر آن بودیم کان شخص از عسس
شماره 3 - حکایت آن واعظ کی هر آغاز تذکیر دعای ظالمان و سخت‌دلان و بی‌اعتقادان کردی : آن یکی واعظ چو بر تخت آمدی
شماره 4 - سال کردن از عیسی علیه‌السلام کی در وجود از همهٔ صعبها صعب‌تر چیست : گفت عیسی را یکی هشیار سر
شماره 5 - قصد خیانت کردن عاشق و بانگ بر زدن معشوق بر وی : چونک تنهااش بدید آن ساده مرد
شماره 6 - قصهٔ آن صوفی کی زن خود را بیگانه‌ای بگرفت : صوفیی آمد به سوی خانه روز
شماره 7 - معشوق را زیر چادر پنهان کردن جهت تلبیس و بهانه گفتن زن کی ان کید کن عظیم : چادر خود را برو افکند زود
شماره 8 - گفتن زن کی او در بند جهاز نیست مراد او ستر و صلاحست و جواب گفتن صوفی این را سرپوشیده : گفت گفتم من چنین عذری و او
شماره 9 - غرض از سمیع و بصیر گفتن خدا را : از پی آن گفت حق خود را بصیر
شماره 10 - مثال دنیا چون گولخن و تقوی چون حمام : شهوت دنیا مثال گلخنست
شماره 11 - قصهٔ آن دباغ کی در بازار عطاران از بوی عطر و مشک بیهوش و رنجور شد : آن یکی افتاد بیهوش و خمید
شماره 12 - معالجه کردن برادر دباغ دباغ را به خفیه به بوی سرگین : خلق را می‌راند از وی آن جوان
شماره 13 - عذر خواستن آن عاشق از گناه خویش به تلبیس و روی پوش و فهم کردن معشوق آن را نیز : گفت عاشق امتحان کردم مگیر
شماره 14 - رد کردن معشوقه عذر عاشق را و تلبیس او را در روی او مالیدن : در جوابش بر گشاد آن یار لب
شماره 15 - گفتن آن جهود علی را کرم الله وجهه کی اگر اعتماد داری بر حافظی حق از سر این کوشک خود را در انداز و جواب گفتن امیرالمؤمنین او را : مرتضی را گفت روزی یک عنود
شماره 16 - قصهٔ مسجد اقصی و خروب و عزم کردن داود علیه‌السلام پیش از سلیمان علیه‌السلام بر بنای آن مسجد : چون درآمد عزم داودی به تنگ
شماره 17 - شرح انما الممنون اخوة والعلماء کنفس واحدة خاصه اتحاد داود و سلیمان و سایر انبیا علیهم‌السلام کی اگر یکی ازیشان را منکر شوی ایمان به هیچ نبی درست نباشد و این علامت اتحادست کی یک خانه از هزاران خانه ویران کنی آن همه ویران شود و یک دیوار قایم نماند کی لانفرق بین احد منهم و العاقل یکفیه الاشارة این خود از اشارت گذشت : گرچه بر ناید به جهد و زور تو
شماره 18 - بقیهٔ قصهٔ بنای مسجد اقصی : چون سلیمان کرد آغاز بنا
شماره 19 - قصهٔ آغاز خلافت عثمان رضی الله عنه و خطبهٔ وی در بیان آنک ناصح فعال به فعل به از ناصح قوال به قول : قصهٔ عثمان که بر منبر برفت
شماره 20 - در بیان آنک حکما گویند آدمی عالم صغریست و حکمای اللهی گویند آدمی عالم کبریست زیرا آن علم حکما بر صورت آدمی مقصور بود و علم این حکما در حقیقت حقیقت آدمی موصول بود : پس به صورت عالم اصغر توی
شماره 21 - تفسیر این حدیث کی مثل امتی کمثل سفینة نوح من تمسک بها نجا و من تخلف عنها غرق : بهر این فرمود پیغامبر که من
شماره 22 - قصهٔ هدیه فرستادن بلقیس از شهر سبا سوی سلیمان علیه‌السلام : هدیهٔ بلقیس چل استر بدست
شماره 23 - کرامات و نور شیخ عبدالله مغربی قدس الله سره : گفت عبدالله شیخ مغربی
شماره 24 - بازگردانیدن سلیمان علیه‌السلام رسولان بلقیس را به آن هدیه‌ها کی آورده بودند سوی بلقیس و دعوت کردن بلقیس را به ایمان و ترک آفتاب‌پرستی : باز گردید ای رسولان خجل
شماره 25 - قصهٔ عطاری کی سنگ ترازوی او گل سرشوی بود و دزدیدن مشتری گل خوار از آن گل هنگام سنجیدن شکر دزدیده و پنهان : پیش عطاری یکی گل‌خوار رفت
شماره 26 - دلداری کردن و نواختن سلیمان علیه‌السلام مر آن رسولان را و دفع وحشت و آزار از دل ایشان و عذر قبول ناکردن هدیه شرح کردن با ایشان : ای رسولان می‌فرستمتان رسول
شماره 27 - دیدن درویش جماعت مشایخ را در خواب و درخواست کردن روزی حلال بی‌مشغول شدن به کسب و از عبادت ماندن و ارشاد ایشان او را و میوه‌های تلخ و ترش کوهی بر وی شیرین شدن به داد آن مشایخ : آن یکی درویش گفت اندر سمر
شماره 28 - نیت کردن او کی این زر بدهم بدان هیزم‌کش چون من روزی یافتم به کرامات مشایخ و رنجیدن آن هیزم‌کش از ضمیر و نیت او : آن یکی درویش هیزم می‌کشید
شماره 29 - تحریض سلیمان علیه‌السلام مر رسولان را بر تعجیل به هجرت بلقیس بهر ایمان : هم‌چنان که شه سلیمان در نبرد
شماره 30 - سبب هجرت ابراهیم ادهم قدس الله سره و ترک ملک خراسان : ملک برهم زن تو ادهم‌وار زود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تو عهد کرده‌ای که نشانی به خون مرا
* من جهد کرده‌ام که به عهدت وفا کنی
شعر کامل
فروغی بسطامی
* حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
* که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را
شعر کامل
حافظ
* نباید روشنی بردن به شب زین پس که بی آتش
* ز لاله دشت پر شمعست و از گل باغ پر شعله
شعر کامل
فرخی سیستانی