لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_مثنوی معنویدفتر چهارم
شماره 61 - نصیحت دنیا اهل دنیا را به زبان حال و بی‌وفایی خود را نمودن به وفا طمع دارندگان ازو : گفت بنمودم دغل لیکن ترا
شماره 62 - بیان آنک عارف را غذاییست از نور حق کی ابیت عند ربی یطعمنی و یسقینی و قوله الجوع طعام الله یحیی به ابدان الصدیقین ای فی الجوع یصل طعام‌الله : زانک هر کره پی مادر رود
شماره 63 - تفسیر اوجس فی نفسه خیفة موسی قلنا لا تخف انک انت الا علی : گفت موسی سحر هم حیران‌کنیست
شماره 64 - زجر مدعی از دعوی و امر کردن او را به متابعت : بو مسیلم گفت خود من احمدم
شماره 65 - بقیهٔ نوشتن آن غلام رقعه به طلب اجری : رفت پیش از نامه پیش مطبخی
شماره 66 - حکایت آن مداح کی از جهت ناموس شکر ممدوح می‌کرد و بوی اندوه و غم اندرون او و خلاقت دلق ظاهر او می‌نمود کی آن شکرها لافست و دروغ : آن یکی با دلق آمد از عراق
شماره 67 - دریافتن طبیبان الهی امراض دین و دل را در سیمای مرید و بیگانه و لحن گفتار او و رنگ چشم او و بی این همه نیز از راه دل کی انهم جواسیس القلوب فجالسوهم بالصدق : این طبیبان بدن دانش‌ورند
شماره 68 - مژده دادن ابویزید از زادن ابوالحسن خرقانی قدس الله روحهما پیش از سالها و نشان صورت او سیرت او یک به یک و نوشتن تاریخ‌نویسان آن در جهت رصد : آن شنیدی داستان بایزید
شماره 69 - قول رسول صلی الله علیه و سلم انی لاجد نفس الرحمن من قبل الیمن : گفت زین سو بوی یاری می‌رسد
شماره 70 - نقصان اجرای جان و دل صوفی از طعام الله : صوفیی از فقر چون در غم شود
شماره 71 - آشفتن آن غلام از نارسیدن جواب رقعه از قبل پادشاه : این بیابان خود ندارد پا و سر
شماره 72 - کژ وزیدن باد بر سلیمان علیه‌السلام به سبب زلت او : باد بر تخت سلیمان رفت کژ
شماره 73 - شنیدن شیخ ابوالحسن رضی الله عنه خبر دادن ابویزید را و بود او و احوال او : هم‌چنان آمد که او فرموده بود
شماره 74 - رقعهٔ دیگر نوشتن آن غلام پیش شاه چون جواب آن رقعهٔ اول نیافت : نامهٔ دیگر نوشت آن بدگمان
شماره 75 - قصهٔ آنک کسی به کسی مشورت می‌کرد گفتش مشورت با دیگری کن کی من عدوی توم : مشورت می‌کرد شخصی با کسی
شماره 76 - امیر کردن رسول علیه‌السلام جوان هذیلی را بر سریه‌ای کی در آن پیران و جنگ آزمودگان بودند : یک سریه می‌فرستادش رسول
شماره 77 - اعتراض کردن معترضی بر رسول علیه‌السلام بر امیر کردن آن هذیلی : چون پیمبر سروری کرد از هذیل
شماره 78 - جواب گفتن مصطفی علیه‌السلام اعتراض کننده را : در حضور مصطفای قندخو
شماره 79 - قصهٔ سبحانی ما اعظم شانی گفتن ابویزید قدس الله سره و اعتراض مریدان و جواب این مر ایشان را نه به طریق گفت زبان بلک از راه عیان : با مریدان آن فقیر محتشم
شماره 80 - بیان سبب فصاحت و بسیارگویی آن فضول به خدمت رسول علیه‌السلام : پرتو مستی بی‌حد نبی
شماره 81 - بیان رسول علیه السلام سبب تفضیل و اختیار کردن او آن هذیلی را به امیری و سرلشکری بر پیران و کاردیدگان : حکم اغلب راست چون غالب بدند
شماره 82 - علامت عاقل تمام و نیم‌عاقل و مرد تمام و نیم‌مرد و علامت شقی مغرور لاشی : عاقل آن باشد که او با مشعله‌ست
شماره 83 - قصهٔ آن آبگیر و صیادان و آن سه ماهی یکی عاقل و یکی نیم عاقل وان دگر مغرور و ابله مغفل لاشی و عاقبت هر سه : قصهٔ آن آبگیرست ای عنود
شماره 84 - سر خواندن وضو کننده اوراد وضو را : در وضو هر عضو را وردی جدا
شماره 85 - شخصی به وقت استنجا می‌گفت اللهم ارحنی رائحة الجنه به جای آنک اللهم اجعلنی من التوابین واجعلنی من المتطهرین کی ورد استنجاست و ورد استنجا را به وقت استنشاق می‌گفت عزیزی بشنید و این را طاقت نداشت : آن یکی در وقت استنجا بگفت
شماره 86 - قصهٔ آن مرغ گرفته کی وصیت کرد کی بر گذشته پشیمانی مخور تدارک وقت اندیش و روزگار مبر در پشیمانی : آن یکی مرغی گرفت از مکر و دام
شماره 87 - چاره اندیشیدن آن ماهی نیم‌عاقل و خود را مرده کردن : گفت ماهی دگر وقت بلا
شماره 88 - بیان آنک عهد کردن احمق وقت گرفتاری و ندم هیچ وفایی ندارد کی لو ردوالعادوا لما نهوا عنه و انهم لکاذبون صبح کاذب وفا ندارد : عقل می‌گفتش حماقت با توست
شماره 89 - در بیان آنک وهم قلب عقلست و ستیزهٔ اوست بدو ماند و او نیست و قصهٔ مجاوبات موسی علیه‌السلام کی صاحب عقل بود با فرعون کی صاحب وهم بود : عقل ضد شهوتست ای پهلوان
شماره 90 - بیان آنک عمارت در ویرانیست و جمعیت در پراکندگیست و درستی در شکست‌گیست و مراد در بی‌مرادیست و وجود در عدم است و علی هذا بقیة الاضداد والازواج : آن یکی آمد زمین را می‌شکافت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زیر بارند درختان که تعلق دارند
* ای خوشا سرو که از بار غم آزاد آمد
شعر کامل
حافظ
* آمد بهار جان‌ها ای شاخ تر به رقص آ
* چون یوسف اندرآمد مصر و شکر به رقص آ
شعر کامل
مولوی
* هشیار به هنگامۀ محشر نتوان رفت
* ای کاش که از سایۀ تاکم گذرانند
شعر کامل
حزین لاهیجی