اوحدی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 107

1. درد دلم را طبیب چاره ندانست

2. مرهم این ریش پاره پاره ندانست

3. راز دلم را به صبر، گفت: بپوشان

4. حال دل غرقه از کناره ندانست

5. طالع من خود چه شور بود؟ که هرگز

6. هیچ منجم در آن ستاره ندانست

7. یار به یک بار میل سوی جفا کرد

8. حق وفای هزار باره ندانست

9. برد گمانی که: ما به عشق اسیریم

10. این که چه نامیم یا چه کاره؟ ندانست

11. خال بنا گوش اوز گوشه نشینان

12. برد چنان دل، که گوشواره ندانست

13. قافلهٔ عقل را به ساعد سیمین

14. راه ز جایی بزد که باره ندانست

15. دوش به خونی گریستم، که ز موجش

16. عقل به اندیشها گذاره ندانست

17. سختی ازان دید، اوحدی، که به اول

18. قاعدهٔ آن دل چو خاره ندانست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* به هر جنسی که می گیرند اخلاص و وفا خوب است
* پس از عمری گذر افتاده بر ما کاروانی را
شعر کامل
نظیری نیشابوری
* الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور
* پدر را بازپرس آخر کجا شد مهر فرزندی
شعر کامل
حافظ
* وان قطرهٔ باران که برافتد به سمنبرگ
* چون نقطه سفیداب بود از بر طومار
شعر کامل
منوچهری