لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 271 : بخت این کند که رای تو با ما یکی شود
غزل شمارهٔ 272 : آن که نقشی دیگرش جایی مصور می‌شود
غزل شمارهٔ 273 : هفته‌ای می‌رود از عمر و به ده روز کشید
غزل شمارهٔ 274 : چه سروست آن که بالا می‌نماید
غزل شمارهٔ 275 : نگفتم روزه بسیاری نپاید
غزل شمارهٔ 276 : به حسن دلبر من هیچ در نمی‌باید
غزل شمارهٔ 277 : بخت بازآید از آن در که یکی چون تو درآید
غزل شمارهٔ 278 : سروی چو تو می‌باید تا باغ بیاراید
غزل شمارهٔ 279 : فراق را دلی از سنگ سختتر باید
غزل شمارهٔ 280 : مرو به خواب که خوابت ز چشم برباید
غزل شمارهٔ 281 : امیدوار چنانم که کار بسته برآید
غزل شمارهٔ 282 : مرا چو آرزوی روی آن نگار آید
غزل شمارهٔ 283 : سرمست اگر درآیی عالم به هم برآید
غزل شمارهٔ 284 : به کوی لاله رخان هر که عشقباز آید
غزل شمارهٔ 285 : کاروانی شکر از مصر به شیراز آید
غزل شمارهٔ 286 : اگر آن عهدشکن با سر میثاق آید
غزل شمارهٔ 287 : نه چندان آرزومندم که وصفش در بیان آید
غزل شمارهٔ 288 : که برگذشت که بوی عبیر می‌آید
غزل شمارهٔ 289 : آن نه عشقست که از دل به دهان می‌آید
غزل شمارهٔ 290 : تو را سریست که با ما فرو نمی‌آید
غزل شمارهٔ 291 : آنک از جنت فردوس یکی می‌آید
غزل شمارهٔ 292 : شیرین دهان آن بت عیار بنگرید
غزل شمارهٔ 293 : آفتابست آن پری رخ یا ملایک یا بشر
غزل شمارهٔ 294 : آمد گه آن که بوی گلزار
غزل شمارهٔ 295 : خفتن عاشق یکیست بر سر دیبا و خار
غزل شمارهٔ 296 : دولت جان پرورست صحبت آمیزگار
غزل شمارهٔ 297 : زنده کدامست بر هوشیار
غزل شمارهٔ 298 : شرطست جفا کشیدن از یار
غزل شمارهٔ 299 : ای صبر پای دار که پیمان شکست یار
غزل شمارهٔ 300 : یار آن بود که صبر کند بر جفای یار

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* می بهشت ننوشم ز دست ساقی رضوان
* مرا به باده چه حاجت که مست روی تو باشم
شعر کامل
سعدی
* آنکه پای از سر نخوت ننهادی بر خاک
* عاقبت خاک شد و خلق به او می‌گذرند
شعر کامل
سعدی
* اشک من رنگ شفق یافت ز بی‌مهری یار
* طالع بی‌شفقت بین که در این کار چه کرد
شعر کامل
حافظ