لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_مواعظقصیده ها
قصیدهٔ شمارهٔ 1 : شکر و سپاس و منت و عزت خدای را
قصیدهٔ شمارهٔ 2 - در ستایش علاء الدین عطاملک جوینی صاحب دیوان : اگر مطالعه خواهد کسی بهشت برین را
قصیدهٔ شمارهٔ 3 - در ستایش اتابک مظفرالدین سلجوقشاه : آن روی بین که حسن بپوشید ماه را
قصیدهٔ شمارهٔ 4 - در وداع شاه جهان سعدبن ابی‌بکر : رفتی و صدهزار دلت دست در رکیب
قصیدهٔ شمارهٔ 5 - در وصف بهار : علم دولت نوروز به صحرا برخاست
قصیدهٔ شمارهٔ 6 - موعظه و نصیحت : هران نصیبه که پیش از وجود ننهادست
قصیدهٔ شمارهٔ 7 - موعظه و نصیحت : ایهاالناس جهان جای تن آسانی نیست
قصیدهٔ شمارهٔ 8 - اندرز و نصیحت : خوشست عمر دریغا که جاودانی نیست
قصیدهٔ شمارهٔ 9 - در ستایش اتابک محمد : بناز ای خداوند اقبال سرمد
قصیدهٔ شمارهٔ 10 - در نصیحت و ستایش : جهان بر آب نهادست و زندگی بر باد
قصیدهٔ شمارهٔ 11 - در ستایش حضرت رسول (ص) : چو مرد رهرو اندر راه حق ثابت قدم گردد
قصیدهٔ شمارهٔ 12 - توحید : فضل خدای را که تواند شمار کرد؟
قصیدهٔ شمارهٔ 13 : هر چیز کزان بتر نباشد
قصیدهٔ شمارهٔ 14 - وله فی مدح ابش بنت سعد : فلک را این همه تمکین نباشد
قصیدهٔ شمارهٔ 15 - برگشت به شیراز : سعدی اینک به قدم رفت و به سر باز آمد
قصیدهٔ شمارهٔ 16 - در ستایش حضرت رسول (ص) : ماه فروماند از جمال محمد
قصیدهٔ شمارهٔ 17 - در ستایش قاضی رکن‌الدین : بسا نفس خردمندان که در بند هوا ماند
قصیدهٔ شمارهٔ 18 - در ستایش علاء الدین عطاملک جوینی صاحب دیوان : کدام باغ به دیدار دوستان ماند
قصیدهٔ شمارهٔ 19 - وله فی مدح اتابک مظفرالدین سلجوقشاه : چه نیکبخت کسانی که اهل شیرازند
قصیدهٔ شمارهٔ 20 : کسی که او نظر مهر در زمانه کند
قصیدهٔ شمارهٔ 21 - در ستایش شمس‌الدین حسین علکانی : احمدالله تعالی که به ارغام حسود
قصیدهٔ شمارهٔ 22 - در ستایش اتابک سعدبن ابوبکر بن سعدبن زنگی بن مودود : مطرب مجلس بساز زمزمهٔ عود
قصیدهٔ شمارهٔ 23 - قصیده : تو را ز دست اجل کی فرار خواهد بود
قصیدهٔ شمارهٔ 24 - تنبیه و موعظت : روزی که زیر خاک تن ما نهان شود
قصیدهٔ شمارهٔ 25 - در وصف بهار : بامدادی که تفاوت نکند لیل و نهار
قصیدهٔ شمارهٔ 26 - در ستایش شمس‌الدین محمد جوینی صاحب دیوان : به هیچ یار مده خاطر و به هیچ دیار
قصیدهٔ شمارهٔ 27 - مطلع دوم : کجا همی رود این شاهد شکر گفتار؟
قصیدهٔ شمارهٔ 28 - در مدح امیر انکیانو : بس بگردید و بگردد روزگار
قصیدهٔ شمارهٔ 29 - تغزل در ستایش شمس‌الدین محمد جوینی صاحب دیوان : نظر دریغ مدار از من ای مه منظور
قصیدهٔ شمارهٔ 30 - نصیحت : ای دل به کام خویش جهان را تو دیده گیر

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است
* صراحی می ناب و سفینه غزل است
شعر کامل
حافظ
* چه لطیفست قبا بر تن چون سرو روانت
* آه اگر چون کمرم دست رسیدی به میانت
شعر کامل
سعدی
* از صحبت نیکان نشود طینت بدنیک
* بادام همان تلخ برون از شکر آید
شعر کامل
صائب تبریزی