لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 2995

1. جنونی کو که آتش در دل پرشورم اندازد؟

2. زعقل مصلحت بین صد بیابان دورم اندازد

3. شدم غافل زشکر سوده الماس، می ترسم

4. که کافر نعمتی در مرهم کافورم اندازد

5. منم آن دانه بی طالع این صحرای خرم را

6. که مورم پیش مرغ و مرغ پیش مورم اندازد

7. زمستی می شمارم بی نمک شور قیامت را

8. نیم صهبا که یک مشت نمک از شورم اندازد

9. قبول خاطر مشکل پسندان چون توانم شد؟

10. که آتش چون سپند از دامن خود دورم اندازد

11. نیم سنگ فلاخن، لیک دارم بخت ناسازی

12. که بر گرد سر هر کس که گردم دورم اندازد

13. به دریای حلاوت غوطه برمی آورم صائب

14. اگر عریان قضا در خانه زنبورم اندازد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سعدیا عمر گران مایه به پایان آمد
* همچنان قصه سودای تو را پایان نیست
شعر کامل
سعدی
* عیب شیرین دهنان نیست که خون می‌ریزند
* جرم صاحب نظرانست که دل می‌بندند
شعر کامل
سعدی
* ز خنده رویی گردون فریب رحم مخور
* که رخنه های قفس رخنه رهایی نیست
شعر کامل
صائب تبریزی