صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 347

1. سبک جولان کند شوق سبکروحش گرانها را

2. به دنبال افکند منزل درین ره کاروان ها را

3. ز حیرانی خرد شد خشک، تا تردستی صنعش

4. به دور انداخت بی آب آسیای آسمان ها را

5. چنان کز ابر رحمت، ناودان رطب اللسان گردد

6. ز ذکر حق طراوت می شود پیدا زبان ها را

7. نیم از هرزه نالان چون جرس در وادی عشقش

8. ز فریادی به منزل می رسانم کاروان ها را

9. ز درد و داغ عشق آنها که می گویند با زاهد

10. ز خامی در تنور سرد می بندند نانها را

11. ز سختی های دوران قانعان را نیست پروایی

12. هما صبح امید خود شمارد استخوان ها را

13. نسیم صبح از تاراج گلزار که می آید؟

14. که مرغان کاسه دریوزه کردند آشیان ها را

15. چنان کز ایستادن صاف گردد آبها صائب

16. خموشی می کند روشن گهر، تیغ زبان ها را


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* دیده از دیدار خوبان برگرفتن مشکلست
* هر که ما را این نصیحت می‌کند بی‌حاصلست
شعر کامل
سعدی
* پریشان می تراود گفتگوی عشق از کلکم
* نهال خامه من بید مجنون است پنداری
شعر کامل
صائب تبریزی
* صاحب دلی که نرد وفا عاشقانه باخت
* نقد دو کونْ در ره یار یگانه باخت
شعر کامل
جامی