لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3391 : اشک را دیده من گوهر غلطان سازد
غزل شمارهٔ 3392 : زهر را صبر جوانمرد شکر می سازد
غزل شمارهٔ 3393 : صبر را زمزمه من سفری می سازد
غزل شمارهٔ 3394 : سینه را تیره هوا و هوسی می سازد
غزل شمارهٔ 3395 : چه میان است که دایم چو دل من لرزد
غزل شمارهٔ 3396 : پیر بر زندگی افزون ز جوان می لرزد
غزل شمارهٔ 3397 : در حریمی که گل روی ایاغ افروزد
غزل شمارهٔ 3398 : عشق در سینه خس و خار تمنا سوزد
غزل شمارهٔ 3399 : اشک گرمم جگر وادی محشر سوزد
غزل شمارهٔ 3400 : پایم از گرمی رفتار چنان می سوزد
غزل شمارهٔ 3401 : هر که زشت است همان زشت به عقبی خیزد
غزل شمارهٔ 3402 : دل اگر از سر اخلاص ز جا برخیزد
غزل شمارهٔ 3403 : چون خط از چهره آن ماه لقا برخیزد
غزل شمارهٔ 3404 : در گنه اشک ندامت ز جگر برخیزد
غزل شمارهٔ 3405 : منعم از خواب عدم تیره روان برخیزد
غزل شمارهٔ 3406 : نه ز می خوردن ما شور و شری برخیزد
غزل شمارهٔ 3407 : می توان گرد خط از آینه حسن زدود
غزل شمارهٔ 3408 : گریه ابری است که از دامن دل می خیزد
غزل شمارهٔ 3409 : زنگ غفلت ز دل من نگران می خیزد
غزل شمارهٔ 3410 : من که دارم که گلم بر سر بالین ریزد؟
غزل شمارهٔ 3411 : عشق در پای گلی رنگ وفا می ریزد
غزل شمارهٔ 3412 : زین سعادت که ز بال و پر ما می ریزد
غزل شمارهٔ 3413 : صبر هر چند به دل رنگ حضر می ریزد
غزل شمارهٔ 3414 : محو دیدار تو راحت ز الم نشناسد
غزل شمارهٔ 3415 : چه خیال است به تیغش دل بیتاب رسد؟
غزل شمارهٔ 3416 : تا کیم نوحه به گوش از دل ناشاد رسد؟
غزل شمارهٔ 3417 : کوهکن کیست به گرد من شیدا برسد؟
غزل شمارهٔ 3418 : جذبه شوق اگر از جانب کنعان نرسد
غزل شمارهٔ 3419 : دل به مطلب اگر از راه تپیدن نرسد
غزل شمارهٔ 3420 : چشم عاشق پی جانان به پریدن نرسد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دو دوست قدر شناسند عهد صحبت را
* که مدتی ببریدند و بازپیوستند
شعر کامل
سعدی
* ازنشاط اهل دل ظاهرپرستان غافلند
* پسته دایم در میان پوست خندان می شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* اگر گل را نظر بودی چو نرگس تا جهان بیند
* ز شرم رنگ رخسارش چو نیلوفر در آبستی
شعر کامل
سعدی