لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3421 : بی تب و تاب به مخمور شرابی نرسد
غزل شمارهٔ 3422 : دل تهی ناشده از خویش به جایی نرسد
غزل شمارهٔ 3423 : پیش مژگان درازت که هدف خواهد شد؟
غزل شمارهٔ 3424 : خط شبرنگ ز روی تو عیان خواهد شد
غزل شمارهٔ 3425 : خارج از پرده آهنگ نمی باید شد
غزل شمارهٔ 3426 : هر که ایام خط از سیمبران غافل شد
غزل شمارهٔ 3427 : جگر پاره اگر مایده خوانم شد
غزل شمارهٔ 3428 : لوح محفوظ شد آن دیده که حیران تو شد
غزل شمارهٔ 3429 : بیت معمور شد آن خانه که ویران تو شد
غزل شمارهٔ 3430 : اگر آن غمزه خونریز مصور می شد
غزل شمارهٔ 3431 : پیر گردیدی و کشت املت زرد نشد
غزل شمارهٔ 3432 : صاف با ما دل آن شعله بیباک نشد
غزل شمارهٔ 3433 : عاشقان را چه غم از سلسله پا باشد؟
غزل شمارهٔ 3434 : چند جان سختی ما سنگ ره ما باشد؟
غزل شمارهٔ 3435 : ساقی بزم اگر آن دلبر رعنا باشد
غزل شمارهٔ 3436 : شمع با مضطرب از دست حمایت باشد
غزل شمارهٔ 3437 : قبله زن صفتان آینه زر باشد
غزل شمارهٔ 3438 : چشم ناقص گهران بر زر و زیور باشد
غزل شمارهٔ 3439 : پادشاهی نه به سیم و زر و گوهر باشد
غزل شمارهٔ 3440 : دایم از فکر سفر پیر مشوش باشد
غزل شمارهٔ 3441 : من و راهی که ز سر سنگ نشانش باشد
غزل شمارهٔ 3442 : نیست در دست مرا غیر دعا، خوش باشد
غزل شمارهٔ 3443 : دل ازان دورتر افتاده که واصل باشد
غزل شمارهٔ 3444 : گر صفای حرم کعبه ز زمزم باشد
غزل شمارهٔ 3445 : نقد روشن گهران در گره غم باشد
غزل شمارهٔ 3446 : نقد جان را لب خاموش نگهبان باشد
غزل شمارهٔ 3447 : نمک صبح در آن است که خندان باشد
غزل شمارهٔ 3448 : اهل دل اوست که در وسعت خلق افزاید
غزل شمارهٔ 3449 : آسمان ساغری از محفل مردان باشد
غزل شمارهٔ 3450 : آتش قافله ما دل روشن باشد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زبان بسته به مدح محمد آرد نطق
* که نخل خشک پی مریم آورد خرما
شعر کامل
خاقانی
* مگوی آنچ هرگز نگفتست کس
* به مردی مکن باد را در قفس
شعر کامل
فردوسی
* اگر چون فندقم بر سر زنی سنگ
* ز عنابم نیابد جز تو کس رنگ
شعر کامل
نظامی