لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3571 : مکن از بخت شکایت که وبالش می بود
غزل شمارهٔ 3572 : در خیالم اگر آن زلف پریشان می بود
غزل شمارهٔ 3573 : نیست غیر از دل خود روزی مهمان وجود
غزل شمارهٔ 3574 : می شود آب روان چون به رگ تاک رود
غزل شمارهٔ 3575 : یاد آن جلوه مستانه کی از دل برود؟
غزل شمارهٔ 3576 : هرکه پوشد نظر از کام به منزل برود
غزل شمارهٔ 3577 : دل آگاه به هر شورشی از جا نرود
غزل شمارهٔ 3578 : عارف از راه به سجاده تقوی نرود
غزل شمارهٔ 3579 : پند ناصح به جنون من افگار افزود
غزل شمارهٔ 3580 : رفت در خلوت مینا گل و بلبل آسود
غزل شمارهٔ 3581 : جگر تشنه محال است که سیراب شود
غزل شمارهٔ 3582 : از ملامت دل روشن گهران شاد شود
غزل شمارهٔ 3583 : طایری را که به دام تو گرفتار شود
غزل شمارهٔ 3584 : گل رخسار تو هرجا که نمودار شود
غزل شمارهٔ 3585 : کل به خون غوطه خورد جزو چو افگار شود
غزل شمارهٔ 3586 : چه بهشتی است که دستم کمر یار شود
غزل شمارهٔ 3587 : کی بود دل به سر کوی تو سیار شود؟
غزل شمارهٔ 3588 : نیست ممکن دل ازان جان جهان سیر شود
غزل شمارهٔ 3589 : شوق را صبر محال است عنانگیر شود
غزل شمارهٔ 3590 : از ریاضت دل اگر آینه پرداز شود
غزل شمارهٔ 3591 : خط ازان صفحه رخسار سخنساز شود
غزل شمارهٔ 3592 : گل بی خار درین غمکده کم سبز شود
غزل شمارهٔ 3593 : گوهری نیست سخنهاش که از گوش شود
غزل شمارهٔ 3594 : از نظر دورکی آن خط بناگوش شود؟
غزل شمارهٔ 3595 : باده در شیشه و پیمانه من سنگ شود
غزل شمارهٔ 3596 : حرص را تشنگی افزون به زر و مال شود
غزل شمارهٔ 3597 : باده کو تا به من آن تلخ زبان رام شود؟
غزل شمارهٔ 3598 : اگر از همسفران پیشتر افتم چه شود؟
غزل شمارهٔ 3599 : گر ز رخسار شوی باغ و بهارم چه شود؟
غزل شمارهٔ 3600 : در سر زلف تو مجنون دل فرزانه شود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آن که پرنقش زد این دایره مینایی
* کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد
شعر کامل
حافظ
* ساعتی کز درم آن سرو روان بازآمد
* راست گویی به تن مرده روان بازآمد
شعر کامل
سعدی
* عشق را عقل نمی‌خواست که بیند لیکن
* هیچ عیار نباشد که به زندان نرود
شعر کامل
سعدی