لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 4201 : با طفل آنچه جنبش گهواره می کند
غزل شمارهٔ 4202 : ریزش چو شیشه هرکه به آوازه می کند
غزل شمارهٔ 4203 : دل را نگاه گرم تو دیوانه می کند
غزل شمارهٔ 4204 : هر چند یار ما همه جا جلوه می کند
غزل شمارهٔ 4205 : عاشق حذر ز آتش سودا نمی کند
غزل شمارهٔ 4206 : زاهد هوای عالم بالا نمی کند
غزل شمارهٔ 4207 : عاشق حذر ز دیده اختر نمی کند
غزل شمارهٔ 4208 : الفت به عاشقان سگ آن کو نمی کند
غزل شمارهٔ 4209 : آفت ز خودپسند جدایی نمی کند
غزل شمارهٔ 4210 : در موج خیز غم دل آزاد نشکند
غزل شمارهٔ 4211 : مهر لب مرا می منصور نشکند
غزل شمارهٔ 4212 : از پختگی است گر نشد آواز ما بلند
غزل شمارهٔ 4213 : بعد از فنا ز هستی ما شور شد بلند
غزل شمارهٔ 4214 : شد چون هدف سر که درین خاکدان بلند
غزل شمارهٔ 4215 : جمعی که زیر تیغ فنا دست وپا زنند
غزل شمارهٔ 4216 : آنها که در چمن قدح مل نمی زنند
غزل شمارهٔ 4217 : اول ثنای عشق فصیحان اداکنند
غزل شمارهٔ 4218 : حاشا که خلق کار برای خدا کنند
غزل شمارهٔ 4219 : گر یوسف مرا به دو عالم بها کنند
غزل شمارهٔ 4220 : جمعی که قطع راه به مژگان تر کنند
غزل شمارهٔ 4221 : مردان به آب تیغ شهادت وضو کنند
غزل شمارهٔ 4222 : روزی که زخم کاهکشان را رفوکنند
غزل شمارهٔ 4223 : گیرم نقاب دور ز سیمای او کنند
غزل شمارهٔ 4224 : این ناکسان که فخر به اجداد می کنند
غزل شمارهٔ 4225 : مستان که رو در آینه جام می کنند
غزل شمارهٔ 4226 : یوسف رخان ز شوق سراغ تومی کنند
غزل شمارهٔ 4227 : نازک لبان سخن به زبان تو می کنند
غزل شمارهٔ 4228 : مردان نظر سیاه به دنیا نمیکنند
غزل شمارهٔ 4229 : چشمی کز انتظار سفیدش نمی کنند
غزل شمارهٔ 4230 : آمد بهار وخلق به گلزار می روند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بیا به میکده و چهره ارغوانی کن
* مرو به صومعه کان جا سیاه کارانند
شعر کامل
حافظ
* ز دیده اشک خونین بر رخان ریخت
* تو گفتى ناردان بر زعفران ریخت
شعر کامل
فخرالدین اسعد گرگانی
* بید مجنون در تمام عمر سر بالا نکرد
* حاصل بی حاصلی نبود به جز شرمندگی
شعر کامل
صائب تبریزی