لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 4261 : آنجا که خنده لعل ترا پرده در شود
غزل شمارهٔ 4262 : دل چون کمال یافت سخن مختصر شود
غزل شمارهٔ 4263 : از نور وحدت آن که دلش بهره ور شود
غزل شمارهٔ 4264 : پهلوی چرب، دشمن روشن گهر شود
غزل شمارهٔ 4265 : از آه دل سرآمد ارباب غم شود
غزل شمارهٔ 4266 : در هر دلی که ریشه غم زعفران شود
غزل شمارهٔ 4267 : وقت است از شکوفه چمن سیمتن شود
غزل شمارهٔ 4268 : خلوت ز گفتگوی دو تن انجمن شود
غزل شمارهٔ 4269 : آن آفتاب رو چو خریدار من شود
غزل شمارهٔ 4270 : جوش درون کم از دو سه تبخال چون شود
غزل شمارهٔ 4271 : سرو این چنین ز شرم تو گر آب می شود
غزل شمارهٔ 4272 : از روی آتشین تو دل آب می شود
غزل شمارهٔ 4273 : از می چو آن غزال، سیه مست می شود
غزل شمارهٔ 4274 : از ترکتاز غم دل من شاد می شود
غزل شمارهٔ 4275 : صد شکوه بجا ز دلم جوش می زند
غزل شمارهٔ 4276 : گفتار صدق، مایه آزار می شود
غزل شمارهٔ 4277 : دل روشن از ریاضت بسیار می شود
غزل شمارهٔ 4278 : از یاد وصل، دیده من سیر می شود
غزل شمارهٔ 4279 : جان از وداع سبکتاز می شود
غزل شمارهٔ 4280 : در شوره زار دانه اگر سبز می شود
غزل شمارهٔ 4281 : دل بی غبار از لب خاموش می شود
غزل شمارهٔ 4282 : رخسار او ز می چو عرقناک می شود
غزل شمارهٔ 4283 : از جلوه تو سنگ سبکبال می شود
غزل شمارهٔ 4284 : روشن دلم ز باده گلفام می شود
غزل شمارهٔ 4285 : دستی ز روی لطف برآری چه می شود؟
غزل شمارهٔ 4286 : از خط نگاه پردگی دیده می شود
غزل شمارهٔ 4287 : از حسن نوخطان دل ما تازه می شود
غزل شمارهٔ 4288 : دل کی تهی ز خنده طفلانه می شود
غزل شمارهٔ 4289 : بی روی دل گره ز زبان وا نمی شود
غزل شمارهٔ 4290 : تا غنچه شکایت من وا نمی شود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به آغاز گنج است و فرجام رنج
* پس از رنج رفتن ز جای سپنچ
شعر کامل
فردوسی
* زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا
* چه نغزست و چه خوبست و چه زیباست خدایا
شعر کامل
مولوی
* فریب گریه زاهد مخور ز ساده دلی
* که دام در دل دانه است سبحه داران را
شعر کامل
صائب تبریزی