لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 4381 : دل سخت چو گردید نصیحت نپذیرد
غزل شمارهٔ 4382 : گل مرتبه عارض جانانه نگیرد
غزل شمارهٔ 4383 : سرگرم تو با کشمکش دار نسازد
غزل شمارهٔ 4384 : از عود دل گرم من اخگربگریزد
غزل شمارهٔ 4385 : روزی که مرا موج نفس دام سخن شد
غزل شمارهٔ 4386 : از حسن غریب تو جهان صبح وطن شد
غزل شمارهٔ 4387 : تیغ تو می وساقی وپیمانه من شد
غزل شمارهٔ 4388 : یوسف شود آن کس که خریدار تو باشد
غزل شمارهٔ 4389 : در راه توهر کس دل ودین باخته باشد
غزل شمارهٔ 4390 : عاشق غم اسباب چرا داشته باشد
غزل شمارهٔ 4391 : چشم تو ز دلها چه خبر داشته باشد
غزل شمارهٔ 4392 : این اشک جگرگون چه اثرداشته باشد
غزل شمارهٔ 4393 : اندیشه چرا عشق ز کس داشته باشد
غزل شمارهٔ 4394 : زان سفله حذرکن که توانگرشده باشد
غزل شمارهٔ 4395 : شرمی که بود ساخته مطلوب نباشد
غزل شمارهٔ 4396 : با کعبه پرستار ترا کار نباشد
غزل شمارهٔ 4397 : تا چنددلت برمن مهجور نبخشد
غزل شمارهٔ 4398 : زخمی که ز تیغ تو مرا برسپرآمد
غزل شمارهٔ 4399 : تا خنده ازان غنچه مستور برآمد
غزل شمارهٔ 4400 : آن آفت جان بر سر انصاف نیامد
غزل شمارهٔ 4401 : کیفیت می زاهد فرزانه نداند
غزل شمارهٔ 4402 : فیض دم صبح از لب خندان تو یابند
غزل شمارهٔ 4403 : در خویش چو گردون نکنی تا سفری چند
غزل شمارهٔ 4404 : جمعی که دراندیشه آن چشم خمارند
غزل شمارهٔ 4405 : خوش وقت گروهی که در اندیشه یارند
غزل شمارهٔ 4406 : داغی که مرا بر دل دیوانه گذارند
غزل شمارهٔ 4407 : خون بهتر ازان می که چشیدن نگذارند
غزل شمارهٔ 4408 : هر نقطه کز این دایره بیکار شمارند
غزل شمارهٔ 4409 : حکم است که کار شب آدینه بسازند
غزل شمارهٔ 4410 : از دشت به حی مردم دیوانه نسازند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
* بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت
شعر کامل
سعدی
* تا غنچه به باغ از دهن تنگ تو دم زد
* عطار صبا مشک ختن در دهنش کرد
شعر کامل
فروغی بسطامی
* هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال
* با که گویم که در این پرده چه‌ها می‌بینم
شعر کامل
حافظ