لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 4351 : دل راه در آن زلف گرهگیر ندارد
غزل شمارهٔ 4352 : چشم تو که پروای نظر باز ندارد
غزل شمارهٔ 4353 : صبح ازل این طرف بنا گوش ندارد
غزل شمارهٔ 4354 : بیگانه معنی لب خاموش ندارد
غزل شمارهٔ 4355 : از تلخی می ساغر ما باک ندارد
غزل شمارهٔ 4356 : آن سنگدل از شکوه ما باک ندارد
غزل شمارهٔ 4357 : زهرازقدح صافدلان رنگ ندارد
غزل شمارهٔ 4358 : پروای خط آن عارض گلفام ندارد
غزل شمارهٔ 4359 : در سینه عشاق هوس راه ندارد
غزل شمارهٔ 4360 : مفت است اگر سنگدلیهای معلم
غزل شمارهٔ 4361 : نتوان به فلک شکوه ز بیداد قضا برد
غزل شمارهٔ 4362 : تنها نه صفا خط ز لب لعل بتان برد
غزل شمارهٔ 4363 : آن شوخ چه گویم که دل از دست چسان برد
غزل شمارهٔ 4364 : از خال توان راه به آن کنج دهان برد
غزل شمارهٔ 4365 : آسایش تن غافلم از یاد خداکرد
غزل شمارهٔ 4366 : ساقی دهن شیشه ما باز به لب کرد
غزل شمارهٔ 4367 : از بس عرق از چهره گلفام تو گل کرد
غزل شمارهٔ 4368 : خط از لب لعل گهرافشان تو گل کرد
غزل شمارهٔ 4369 : رخسار جهانسوز تو بی پا و سرم کرد
غزل شمارهٔ 4370 : رخسار ترا خط نتوانست نهان کرد
غزل شمارهٔ 4371 : دل را چه خیال است به می شاد توان کرد
غزل شمارهٔ 4372 : دل چون تهی از دردوغم یار توان کرد
غزل شمارهٔ 4373 : از مستی چشم تو چه تقریر توان کرد
غزل شمارهٔ 4374 : شوریده تر از سیل بهارم چه توان کرد
غزل شمارهٔ 4375 : جانی که سر از روزن فتراک برآورد
غزل شمارهٔ 4376 : چون پسته زبان در دهنم زنگ برآورد
غزل شمارهٔ 4377 : از طوطی من روی سخن رنگ برآورد
غزل شمارهٔ 4378 : گر غیر مرا از تو به نیرنگ برآورد
غزل شمارهٔ 4379 : جان در بدن خاکی ما زنگ برآورد
غزل شمارهٔ 4380 : نظاره خط توام از خال برآورد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گهی زلفش پریشان می‌کند یک دشت سنبل را
* گهی رخسارش آتش می‌زند یک باغ نسرین را
شعر کامل
فروغی بسطامی
* چاره من مرهم کافوری صبح است و بس
* من که دارم بر جگر داغی ز هر اختر جدا
شعر کامل
صائب تبریزی
* دستی که ریزشی نکند شاخ بی برست
* نخلی که میوه ای ندهد خشک بهترست
شعر کامل
صائب تبریزی