لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 6091 : چون دو تا شد قدت از پیری گرانجانی مکن
غزل شمارهٔ 6092 : آه گرمی هست دایم در دل بی تاب من
غزل شمارهٔ 6093 : شد در ایام کهنسالی گرانتر خواب من
غزل شمارهٔ 6094 : دامن خود را کشید آه سرو ناز از دست من
غزل شمارهٔ 6095 : می گذشت از پرده های آسمان فریاد من
غزل شمارهٔ 6096 : هرگز آهی سر نزد از جان غم فرسود من
غزل شمارهٔ 6097 : چون زند موج حلاوت کلک شکر بار من
غزل شمارهٔ 6098 : نست چون مژگان بلند و پست در گفتار من
غزل شمارهٔ 6099 : چند گردد قسمت افسردگان گفتار من؟
غزل شمارهٔ 6100 : می زداید بی کسی زنگ از دل افگار من
غزل شمارهٔ 6101 : آه می دزدد نفس در سینه افگار من
غزل شمارهٔ 6102 : آسمان ها را به چرخ آرد دل پر شور من
غزل شمارهٔ 6103 : مغز را آشفته می سازد دل پر شور من
غزل شمارهٔ 6104 : دست کوته کرد زلف یار از تسخیر من
غزل شمارهٔ 6105 : بی اثر تا چند باشد ناله شبگیر من؟
غزل شمارهٔ 6106 : دل ز کاهش واصل آن یار جانی شد ز من
غزل شمارهٔ 6107 : بی نقاب آن چهره را دیدن نمی آید ز من
غزل شمارهٔ 6108 : از جفای چرخ نالیدن نمی آید ز من
غزل شمارهٔ 6109 : بلبلم اما رسد بر لاله و گل ناز من
غزل شمارهٔ 6110 : چند آواز تو از بیرون رباید هوش من؟
غزل شمارهٔ 6111 : از هواداران شود دایم مکدر شمع من
غزل شمارهٔ 6112 : آه مظلوم است در بالا دوی ادراک من
غزل شمارهٔ 6113 : بس که دارد گرد کلفت چهره احوال من
غزل شمارهٔ 6114 : از گهر گرد یتیمی شست آب چشم من
غزل شمارهٔ 6115 : سر نمی پیچد ز اشک لاله گون مژگان من
غزل شمارهٔ 6116 : نیست جز لخت جگر چیزی دگر بر خوان من
غزل شمارهٔ 6117 : با سیه چشمان بود بزم می گلگون من
غزل شمارهٔ 6118 : گر نخارد ناخن مرغان سر مجنون من
غزل شمارهٔ 6119 : پیش خونم شعله آتش سپر انداخته است
غزل شمارهٔ 6120 : اهل معنی گر چه خاموشند از تحسین من

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ما به فلک بوده‌ایم یار ملک بوده‌ایم
* باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماست
شعر کامل
مولوی
* وفا مباد امیدم اگر به غیر تو است
* خراب باد وجودم اگر برای تو نیست
شعر کامل
مولوی
* نقش لب تو از شکر و پسته بسته‌اند
* زلف و رخت ز نسترن و لاله رسته‌اند
شعر کامل
اوحدی