لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 6781 : به این پستی فراز چرخ جای خویش می خواهی
غزل شمارهٔ 6782 : جنونم پهن شد صبر از من شیدا چه می خواهی؟
غزل شمارهٔ 6783 : درون دل بود یار از جهان گر چه می خواهی؟
غزل شمارهٔ 6784 : به ظاهر گر به چشمم ای سمن سیما نمی آیی
غزل شمارهٔ 6785 : چرا هرگز به سر وقت من بیدل نمی آیی؟
غزل شمارهٔ 6786 : چرا از سینه ای آه سحر بیرون نمی آیی؟
غزل شمارهٔ 6787 : نمی باید ترا مشاطه ای بهر خودآرایی
غزل شمارهٔ 6788 : ز خوبان قامت جانان علم باشد به یکتایی
غزل شمارهٔ 6789 : شنیدم بلبل خود را ستایش کرده ای جایی
غزل شمارهٔ 6790 : مرا افکنده رخسار عرقناکش به دریایی
غزل شمارهٔ 6791 : که غیر از سنگ طفلان می کند دیوانه آرایی؟
غزل شمارهٔ 6792 : به توحید خدا همچون الف گویاست تنهایی
غزل شمارهٔ 6793 : ندارم یاد خود را فارغ از عشق بلاجویی
غزل شمارهٔ 6794 : چهره را صیقلی از آتش می ساخته ای
غزل شمارهٔ 6795 : تا ز رخسار چو مه پرده برانداخته ای
غزل شمارهٔ 6796 : تا رخ از باده گلرنگ برافروخته ای
غزل شمارهٔ 6797 : روی دل با همه کس در همه جا داشته ای
غزل شمارهٔ 6798 : دست اگر در کمر راهبر دل زده ای
غزل شمارهٔ 6799 : طعمه مور شوی گر چه سلیمان شده ای
غزل شمارهٔ 6800 : شوخ و میخواره و شبگرد و غزلخوان شده ای
غزل شمارهٔ 6801 : در کدامین چمن ای سرو به بار آمده ای؟
غزل شمارهٔ 6802 : دلربایانه دگر بر سر ناز آمده ای
غزل شمارهٔ 6803 : ای که از بی بصران راه خدا می طلبی
غزل شمارهٔ 6804 : نی خود را بشکن گر شکری می طلبی
غزل شمارهٔ 6805 : می گزد راحتم ای خار مغیلان مددی
غزل شمارهٔ 6806 : چه ثمر می دهد آن دل که نه آبش کردی؟
غزل شمارهٔ 6807 : نیست چون صبح ترا جز نفس معدودی
غزل شمارهٔ 6808 : عیب صاحب هنران چند به بازار آری؟
غزل شمارهٔ 6809 : اگر از موج خطر چشم به ساحل داری
غزل شمارهٔ 6810 : پرده بردار ز رخسار که دیدن داری

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بر صحبت گل دل منه ای مرغ که چون تو
* گشتند درین باغ و گذشتند هزاران
شعر کامل
جامی
* شقایق بر سر هر کوه چون رخسار دلبر شد
* بنفشه بر لب هر جوی چون زلفین جانان شد
شعر کامل
امیر معزی
* بوی کافور ازین مرده دلان می آید
* که به این طایفه آمیخت که نامرد نشد؟
شعر کامل
صائب تبریزی