لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 151 : می کشد خاطر به جا و منزل دیگر مرا
غزل شمارهٔ 152 : داغ رسوایی خدادادست منصور مرا
غزل شمارهٔ 153 : نیست ظرف باده توحید، مخمور مرا
غزل شمارهٔ 154 : بی زبانی پرده داری می کند راز مرا
غزل شمارهٔ 155 : می برد از هوش پیش از آمدن بویش مرا
غزل شمارهٔ 156 : نیست ممکن بر گرفتن دیده از رویش مرا
غزل شمارهٔ 157 : شد گرفتاری فزون در روزگار خط مرا
غزل شمارهٔ 158 : از بهار افزود شور عشق چون بلبل مرا
غزل شمارهٔ 159 : می کشد هر دم ز بی تابی به جایی دل مرا
غزل شمارهٔ 160 : کی سبکباری ز همراهان کند غافل مرا؟
غزل شمارهٔ 161 : نیست بر ابر بهاران، دیده پر نم مرا
غزل شمارهٔ 162 : چهره شد نیلوفری از سیلی اخوان مرا
غزل شمارهٔ 163 : پرده ظلمت نپوشد چشم حیران مرا
غزل شمارهٔ 164 : چشم بر خورشید تابان نیست ویران مرا
غزل شمارهٔ 165 : برگ کاهی نیست کشت نابسامان مرا
غزل شمارهٔ 166 : پیش تیغ و تیر ناچارست استادن مرا
غزل شمارهٔ 167 : می پرد امشب ز شادی دیده روزن مرا
غزل شمارهٔ 168 : نیست از دشمن محابا یک سر سوزن مرا
غزل شمارهٔ 169 : مشکل است از کوی او قطع نظر کردن مرا
غزل شمارهٔ 170 : سبز می گردد روان چون آب از ماندن مرا
غزل شمارهٔ 171 : یارب از دل مشرق نور هدایت کن مرا
غزل شمارهٔ 172 : ساقی از رطل گرانسنگی سبکدل کن مرا
غزل شمارهٔ 173 : در بهشت افکند آن رخسار گندم گون مرا
غزل شمارهٔ 174 : کو می گرمی که در جوش آورد خون مرا؟
غزل شمارهٔ 175 : نان به خون دل شد از تیغ زبان رنگین مرا
غزل شمارهٔ 176 : خواب غفلت گر به این عنوان شود سنگین مرا
غزل شمارهٔ 177 : شیشه ای، می بود اگر چون شمع بر بالین مرا
غزل شمارهٔ 178 : چشم شوخش می برد آرام و تسکین مرا
غزل شمارهٔ 179 : طاق کرد از هر دو عالم طاق آن ابرو مرا
غزل شمارهٔ 180 : برگ عیشی نیست چشم از نوبهار او مرا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* یارم چو قدح به دست گیرد
* بازار بتان شکست گیرد
شعر کامل
حافظ
* من قدم بیرون نمی‌یارم نهاد از کوی دوست
* دوستان معذور داریدم که پایم در گلست
شعر کامل
سعدی
* چه لطیفست قبا بر تن چون سرو روانت
* آه اگر چون کمرم دست رسیدی به میانت
شعر کامل
سعدی