لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 2701 : دل خراب از خنده پنهان آن گل می شود
غزل شمارهٔ 2702 : گلشن حسن از بهار عشق خرم می شود
غزل شمارهٔ 2703 : می شود عارف خجل نادان چو ملزم می شود
غزل شمارهٔ 2704 : هر چه در دل نقش بندد آدمی آن می شود
غزل شمارهٔ 2705 : از گلستانی که بلبل روی گردان می شود
غزل شمارهٔ 2706 : هستی ظاهر حجاب قرب یزدان می شود
غزل شمارهٔ 2707 : جان زترک جسم چون گوهر فروزان می شود
غزل شمارهٔ 2708 : زودتر دل جمع گردد چون پریشان می شود
غزل شمارهٔ 2709 : گر ز ریحان خواب بیدردان به سامان می شود
غزل شمارهٔ 2710 : عاقبت کار نظربازان به سامان می شود
غزل شمارهٔ 2711 : کار ما از ساغر پرمی به سامان می شود
غزل شمارهٔ 2712 : در زمستان باغ اگر از برگ عریان می شود
غزل شمارهٔ 2713 : دل نظرگاه خدا از ترک عصیان می شود
غزل شمارهٔ 2714 : روح چون تن پرور افتد عاقبت تن می شود
غزل شمارهٔ 2715 : سینه ام از درد و داغ عشق روشن می شود
غزل شمارهٔ 2716 : در چراغ دیده من آب روغن می شود
غزل شمارهٔ 2717 : دل ز احیای شب دیجور روشن می شود
غزل شمارهٔ 2718 : خانه مردم اگر از ماه روشن می شود
غزل شمارهٔ 2719 : از تجرد نور حکمت در دل افزون می شود
غزل شمارهٔ 2720 : از نظربازان کمال حسن افزون می شود
غزل شمارهٔ 2721 : گر چنین چشم ترم میراب هامون می شود
غزل شمارهٔ 2722 : غفلت دل از شراب ناب افزون می شود
غزل شمارهٔ 2723 : اضطراب دل ز چشم روشن افزون می شود
غزل شمارهٔ 2724 : آب و رنگ حسن بیش از خانه زین می شود
غزل شمارهٔ 2725 : بی کمندانداز چین آن زلف مشکین می شود
غزل شمارهٔ 2726 : نفس سرکش بی ریاضت رهنما کی می شود؟
غزل شمارهٔ 2727 : یک دل روشن نگهبان جهانی می شود
غزل شمارهٔ 2728 : مخزن گوهر صدف از ته گزینی می شود
غزل شمارهٔ 2729 : دیده روشن از فروغ آشنایی می شود
غزل شمارهٔ 2730 : زیر تیغ از جبهه چین مردان می باید گشود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بامداد آن لعبت خوش لب ز بهر بوی خوش
* چون گلاب پارسی بر زلف مشک‌آگین زند
شعر کامل
امیر معزی
* چون صدف هرکس که دندان بر سر دندان نهد
* سینه اش بی گفتگو گنجینه دریا شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* در صف آزاد مردان کمترست از جوز پوچ
* هر سبک مغزی که از دستار می گوید سخن
شعر کامل
صائب تبریزی