لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمطلع ها
شمارهٔ 361 : یک سر مو منت از اخوان کم فرصت مکش
شمارهٔ 362 : از ته دل نیست از همصحبتان رنجیدنش
شمارهٔ 363 : یار گندم گون جوی نگذاشت در من عقل و هوش
شمارهٔ 364 : در کهنسالی نیفتد کافر از سامان خویش!
شمارهٔ 365 : حسن هیهات است بردارد نظر از روی خویش
شمارهٔ 366 : صنوبر قامتی کز خاک می روید گرفتارش
شمارهٔ 367 : در آن محفل که برخیزد نقاب از روی گلپوشش
شمارهٔ 368 : تماشای جمال خود چنان برده است از هوشش
شمارهٔ 369 : دل خونین چنان آمیخت با فولاد پیکانش
شمارهٔ 370 : قلم ماری است کز رشوت بود افسون گیرایش
شمارهٔ 371 : به دوری محو از خاطر نگردد قد رعنایش
شمارهٔ 372 : سلیمانی است حسن، انگشتری از حلقه مویش
شمارهٔ 373 : غوطه در زنگ زد آیینه روشن گهرش
شمارهٔ 374 : عمر گویی است سبک، قامت خم چوگانش
شمارهٔ 375 : به عزم صید چنان گرم خاست شهبازش
شمارهٔ 376 : مطرب مکن ز صافی آواز انتعاش
شمارهٔ 377 : محو کی از صفحه دلها شود آثار من؟
شمارهٔ 378 : بس که از دوران به سختی بگذرد احوال من
شمارهٔ 379 : دارد از سبقت ز چشم بد خطرها جان من
شمارهٔ 380 : از علایق دل ز آب و گل نمی آید برون
شمارهٔ 381 : آبروی دیده ها باشد ز اشک آتشین
شمارهٔ 382 : در جبین تاک، نور باده بی غش ببین
شمارهٔ 383 : خط مشکین را به گرد خال آن مهوش ببین
شمارهٔ 384 : ز شعر خویش نتوان فیض شعر دیگران بردن
شمارهٔ 385 : ز شرم افزون توان گل از عذار دلستان چیدن
شمارهٔ 386 : ازان خرسند گردیدم ز دیدن ها به نادیدن
شمارهٔ 387 : ز اهل عقل همواری به مجنونان فزون تر کن
شمارهٔ 388 : جوانی برد با خود آنچه می آمد به کار از من
شمارهٔ 389 : نباشد در مقام دلبری نازک نهال من
شمارهٔ 390 : ندارد حاجت تکرار گفتار تمام من

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تو را آن به که روی خود ز مشتاقان بپوشانی
* که شادی جهان گیری غم لشکر نمی‌ارزد
شعر کامل
حافظ
* دست کوتاه ز دامان گل و پا در گل
* حال خار سر دیوار گلستان داریم
شعر کامل
صائب تبریزی
* گر صورت بی‌صورت معشوق ببینید
* هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید
شعر کامل
مولوی