لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمطلع ها
شمارهٔ 301 : پیاله ای به لبم چرخ آشنا نکند
شمارهٔ 302 : دلی که آب شد از عشق برقرار بود
شمارهٔ 303 : دل از رفیق گرانجان ز عمر سیر شود
شمارهٔ 304 : به دست من کمر نازک تو چون آید؟
شمارهٔ 305 : اگر ز دست تهی، کام برنمی آید
شمارهٔ 306 : نخلی که سرکشی نکند پایمال باد!
شمارهٔ 307 : سیر شکوفه عقل مرا زیر دست کرد
شمارهٔ 308 : در گلشنی که حسن تو عارض جمال کرد
شمارهٔ 309 : حسن از حجاب، غصه و تشویش می خورد
شمارهٔ 310 : با جسم کس به عالم بالا نمی رسد
شمارهٔ 311 : دل از سفید گشتن مو ناامید شد
شمارهٔ 312 : حسن تو زیردست خط مشکبار شد
شمارهٔ 313 : غلیان ز دودمان وجود آشکار شد
شمارهٔ 314 : از اختیار دم دل گمراه می زند
شمارهٔ 315 : گر چه در ظاهر به زه دارم کمان اختیار
شمارهٔ 316 : تیشه من چون زند دامان جرائت بر کمر
شمارهٔ 317 : گر باغبان زکات زر گل برون کند
شمارهٔ 318 : اشکم همیشه خون به دل آستین کند
شمارهٔ 319 : خوبان اگر چه زبده اولاد آدمند
شمارهٔ 320 : روشندلان که قبله خود روی او کنند
شمارهٔ 321 : در حفظ آن کسی که ز می بی خبر شود
شمارهٔ 322 : بیداد آسمان چه خیال است کم شود
شمارهٔ 323 : از باده چون عقیق تو سیراب می شود
شمارهٔ 324 : از خود گسسته، بار به دنیا نمی شود
شمارهٔ 325 : از بانگ نی دلی که جراحت نمی شود
شمارهٔ 326 : از تاج باج خواه فریدون حذر کنید
شمارهٔ 327 : تقصیر میانش ز خم و پیچ ندارد
شمارهٔ 328 : حاشا که طلبکار حق آرام پذیرد
شمارهٔ 329 : جز سرکشی از آدم بی درد چه خیزد؟
شمارهٔ 330 : از شهد جهان جز غم و تشویش چه خیزد؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بشوی اوراق اگر همدرس مایی
* که علم عشق در دفتر نباشد
شعر کامل
حافظ
* به تنگم از وجود خود، شرابی آرزو دارم
* که زور او شکافد شیشه را چون نار ای ساقی
شعر کامل
صائب تبریزی
* نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
* نه هر که آینه سازد سکندری داند
شعر کامل
حافظ