لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمطلع ها
شمارهٔ 331 : از موی چو کافور دلم بیت حزن شد
شمارهٔ 332 : تا گوهر ذات تو نهان زیر زمین شد
شمارهٔ 333 : می خورد و فروزان شد و از شرم برآمد
شمارهٔ 334 : کی در تن خاکی دل آگاه گذارند؟
شمارهٔ 335 : طول امر از دل چه خیال است برآید؟
شمارهٔ 336 : زنگ از دل ما آن خط شبرنگ زداید
شمارهٔ 337 : خط در دل روشن گهران مهر فزاید
شمارهٔ 338 : در کسوت فقر آن رخ چون ماه ببینید
شمارهٔ 339 : در صیدگاه دنیا هر کس که هوش دارد
شمارهٔ 340 : تا خط دمید با من دلدار هم سخن شد
شمارهٔ 341 : دل ز من خال یار می گیرد
شمارهٔ 342 : هیچ شریفی خسیس رای نباشد
شمارهٔ 343 : خسیس از هنرپیشگان عیب بیند
شمارهٔ 344 : از نمدپوشان زبان طعن را کوتاه دار
شمارهٔ 345 : گل گلاب از هرزه خندی شد درین نیلی حصار
شمارهٔ 346 : شد فزون در دور خط کیفیت لبهای یار
شمارهٔ 347 : پوچ گو را بر سر گفتار بی حاصل میار
شمارهٔ 348 : وقت خواب ناز، آن مژگان بود خونریزتر
شمارهٔ 349 : هر که برگش بیش، وقت مرگ لرزد بیشتر
شمارهٔ 350 : هست حاجت در بساط کج کلاهان بیشتر
شمارهٔ 351 : می رسد هر دم مرا از نوخطان نیش دگر
شمارهٔ 352 : بر دل موری درین عبرت سرا غافل مخور
شمارهٔ 353 : کریم سایل خود را غنی کند یکبار
شمارهٔ 354 : یکی هزار شود داغ در دل افگار
شمارهٔ 355 : ندیده ایم به جز ماه روزه ماه دگر
شمارهٔ 356 : با چهره شکسته و با چشم اشکبار
شمارهٔ 357 : سامان دهر را همه اسباب غم شمار
شمارهٔ 358 : در دیده ها اگر چه بود راه هند دور
شمارهٔ 359 : مخور فریب محبت ز ناله همه کس
شمارهٔ 360 : برنیایی خوش به اهل فکر، ناخوش هم مباش

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* صلاح از ما چه می‌جویی که مستان را صلا گفتیم
* به دور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم
شعر کامل
حافظ
* گویند قرابه گر مسلمان نبود
* او را تو چه گویی که کدو می‌سازد
شعر کامل
خیام
* شب تنهاییم در قصد جان بود
* خیالش لطف‌های بی‌کران کرد
شعر کامل
حافظ