لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمطلع ها
شمارهٔ 91 : حذر ز ناخن الماس نیست داغ مرا
شمارهٔ 92 : فراغبال محال است راست کیشان را
شمارهٔ 93 : رخسار آتشین نپذیرد نقاب را
شمارهٔ 94 : گردد دو نیم، دل ز گلستان ملول را
شمارهٔ 95 : خال تو سوخت جان من غم سرشته را
شمارهٔ 96 : زخم زبان به جوش نیارد فسرده را
شمارهٔ 97 : کم کم کن آشنا به لب زخم دشنه را
شمارهٔ 98 : عقل شرع باطن است و شرع عقل ظاهرست
شمارهٔ 99 : داغدار عشق را نور و صفای دیگرست
شمارهٔ 100 : جای برگ گل به بستر اشک رنگینم بس است
شمارهٔ 101 : عیب مردم بر هنر تا چند بگزینی، بس است
شمارهٔ 102 : نغمه های جانفزا در پرده نی مدغم است؟
شمارهٔ 103 : شانه با صد دست از بست و گشادش درهم است
شمارهٔ 104 : بی خبر از غفلت خویش است تا جان در تن است
شمارهٔ 105 : عمر را بر باد دادن تن به صحبت دادن است
شمارهٔ 106 : آتشین رویی که داغ ما گلی از باغ اوست
شمارهٔ 107 : حاصل دنیا و بال جان فارغبال توست
شمارهٔ 108 : کاکل او دام در راه صبا انداخته است
شمارهٔ 109 : یوسف از بی مهری اخوان به چاه افتاده است
شمارهٔ 110 : تا دل از دستم شراب ارغوانی برده است
شمارهٔ 111 : کی نسیم صبحدم با غنچه گل کرده است
شمارهٔ 112 : بس که بر آن پیکر سیمین قبا چسبیده است
شمارهٔ 113 : تا دل بی تاب من گرم طلب گردیده است
شمارهٔ 114 : هر که با بی نسبتان گردد طرف، دیوانه است
شمارهٔ 115 : بی حیا گر غوطه در گوهر زند بی مایه است
شمارهٔ 116 : آب حیوان با لب لعل تو خون مرده ای است
شمارهٔ 117 : نغمه شیرین در مذاقم بی شراب تلخ نیست
شمارهٔ 118 : دل به صحبت ذوق خلوت دیده را در بند نیست
شمارهٔ 119 : جز حریم دل کز آب و گل در او آثار نیست
شمارهٔ 120 : گوش ناقص طینتان را پرده انصاف نیست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* غافل مشو ز عمر که ساکن نمی شود
* سیل عنان گسسته اقامت پذیر نیست
شعر کامل
رهی معیری
* آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد
* مژده دهید باغ را بوی بهار می‌رسد
شعر کامل
مولوی
* بار خاطر نیستم روشندلان را چون غبار
* بر بساط سبزه و گل سایهٔ پروانه‌ام
شعر کامل
رهی معیری