لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمطلع ها
شمارهٔ 121 : در چمن چون باغدار لاله گون خود گذشت
شمارهٔ 122 : بعد سالی در گلستان جلوه ای گل کرد و رفت
شمارهٔ 123 : از دعا در صبح کام دل توان آسان گرفت
شمارهٔ 124 : خبرها می دهد از می پرستی رنگ غمازت
شمارهٔ 125 : مرا در چاه چون یوسف وطن از مکر اخوان است
شمارهٔ 126 : غرض از خوردن می مستی بالادست است
شمارهٔ 127 : ناله نی حدی قافله ارواح است
شمارهٔ 128 : پیر را قامت خم سوی عدم راهبرست
شمارهٔ 129 : (در خموشی لب من چهره گشای رازست
شمارهٔ 130 : چشم مینا ز سیه بختی ما خونریزست
شمارهٔ 131 : بس که با سنگ ز سختی دل من یکرنگ است
شمارهٔ 132 : هر سر موی تو در کاوش دل مژگان است
شمارهٔ 133 : تا ز می چهره گلرنگ تو افروخته است
شمارهٔ 134 : تا چمن را قد و رخسار تو آراسته است
شمارهٔ 135 : رگ جان من و آن زلف به هم پیوسته است
شمارهٔ 136 : دل دگربار در آن زلف دو تا افتاده است
شمارهٔ 137 : از رگ ابر هوا دسته سنبل شده است
شمارهٔ 138 : باز سرمشق جنونم خط نازک رقمی است
شمارهٔ 139 : هر چه جز حیرت دیدار بود نادانی است
شمارهٔ 140 : گر چه رخسار ترا آب طراوت کم نیست
شمارهٔ 141 : عشق را چشم به سامان تن آسانی نیست
شمارهٔ 142 : از سرانجام عمارت خوشی از دلها رفت
شمارهٔ 143 : به گریه جوهر بینش ز دیده ما ریخت
شمارهٔ 144 : چه غم اگر تهی از باده جام و شیشه ماست؟
شمارهٔ 145 : چنان که مهر خموشی سپند آفتهاست
شمارهٔ 146 : دلم ربوده خط شکسته بسته اوست
شمارهٔ 147 : چه سود ازین که کتبخانه جهان از توست؟
شمارهٔ 148 : دلیل راه توکل امید کوتاه است
شمارهٔ 149 : خموش هر که شد از قیل و قال وارسته است
شمارهٔ 150 : پلنگ اگر چه ز خشم آتش فروخته ای است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* جهان آرمیده ز دست بدی
* شده آشکارا ره ایزدی
شعر کامل
فردوسی
* کی بود برگ من آن نسرین بدن را کاین زمان
* همچو بلبل در زمستان بینوا افتاده‌ام
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* جز شب و روز مکرر در بساطش هیچ نیست
* عمرها زیر فلک چون خضر اگر پاید کسی
شعر کامل
صائب تبریزی