لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 481 : هر که پیش از مرگ مرد از یک جهان غم شد خلاص
شمارهٔ 482 : لاله آتش زبان افروخت در گلشن چراغ
شمارهٔ 483 : هر کس که چون صدف دهن خویش کرد پاک
شمارهٔ 484 : زلفت ز کجا و ز کجا سلسله مشک
شمارهٔ 485 : بازآ که بی تو رنگ نیاید به روی گل
شمارهٔ 486 : گر چه زنگ خاطر تن پروران چون روزه ام
شمارهٔ 487 : می تراود وحشت از بوم و بر کاشانه ام
شمارهٔ 488 : دیده از صورت پرستی بسته بود آیینه ام
شمارهٔ 489 : من که بودم رونق کوی خرابات، این زمان
شمارهٔ 490 : جلوه ای مستانه زان گلگون قبا می خواستم
شمارهٔ 491 : چند زور آرد جنون بر من، گریبان نیستم
شمارهٔ 492 : تیغ کوه همتم، دامن ز صحرا می کشم
شمارهٔ 493 : پرده بر حسن عمل از دامن تر می کشم
شمارهٔ 494 : در لباس از سینه تفسیده آهی می کشم
شمارهٔ 495 : چون نظر بر روی آن دشمن مروت می کنم
شمارهٔ 496 : گریه را بی طاقتی آموختن حق من است
شمارهٔ 497 : نیست ناخن در کف و مشکل گشایی می کنم
شمارهٔ 498 : (تا به چند از گریه آزار دل جیحون دهم؟
شمارهٔ 499 : در دل است آن کس که از نادیدنش دیوانه ایم
شمارهٔ 500 : ما به زور اشک، موج از روی جیحون می بریم
شمارهٔ 501 : چون به دریا روی با این دیده پر نم کنیم
شمارهٔ 502 : ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم
شمارهٔ 503 : به می گرد ملال از چهره دل پاک می کردم
شمارهٔ 504 : من آن بخت از کجا دارم که با او همسفر گردم؟
شمارهٔ 505 : به بوسی قانع از لبهای شکربار چون گردم؟
شمارهٔ 506 : نمی کردم به نیرنگ خزان ترک وفاداری
شمارهٔ 507 : فضای چرخ تنگی می کند بر مغز پرشورم
شمارهٔ 508 : من آن رندم که راز دل ز لوح سینه می خوانم
شمارهٔ 509 : بر سر خوان امل دست هوس می بندم
شمارهٔ 510 : نتوان کرد به زندان بدن محصورم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شکر ایزد که به اقبال کله گوشه گل
* نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد
شعر کامل
حافظ
* این تطاول که کشید از غم هجران بلبل
* تا سراپرده گل نعره زنان خواهد شد
شعر کامل
حافظ
* گرش ببینی و دست از ترنج بشناسی
* روا بود که ملامت کنی زلیخا را
شعر کامل
سعدی