لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 601 : عمر را سازد دو بالا، دیدن بالای او
شمارهٔ 602 : می به جامم می کند چشم خمارآلود تو
شمارهٔ 603 : ای قیامت نخل بند قامت رعنای تو
شمارهٔ 604 : ای صبا احوال ما با پاسبان او بگو
شمارهٔ 605 : مگر ذوق خودآرایی براندازد نقابش را
شمارهٔ 606 : قیامت را به رفتار آورد سرو روان تو
شمارهٔ 607 : یکی هزار شد از خط سبز، شهرت او
شمارهٔ 608 : اگر ز تیغ کند روزگار افسر تو
شمارهٔ 609 :
شمارهٔ 610 : به کویش مشت خاکی می فرستم
شمارهٔ 611 : گر تو با هر خار و خس خواهی چو گل افروختن
شمارهٔ 612 : مردم از افسردگی ای بخت چشمی باز کن
شمارهٔ 613 : درگذشت از خاکساری دشمن از آزار من
شمارهٔ 614 : از نصیحت دم مزن با خاطر افگار من
شمارهٔ 615 : خیره گردد دیده صبح از جلای داغ من
شمارهٔ 616 : نیست غیری در حریم دیده نمناک من
شمارهٔ 617 : منقلب گشته است از دور فلک احوال من
شمارهٔ 618 : خون ز چشم عاشقان بیگناه آمد برون
شمارهٔ 619 : زبان شانه را از حرف زلفش کی توان بستن؟
شمارهٔ 620 : ز رخسار تو خونها در دل گل می توان کردن
شمارهٔ 621 : کجا طی راه حق با جان غافل می توان کردن؟
شمارهٔ 622 : به تنهایی گل از وصل گلستان می توان چیدن
شمارهٔ 623 : بیا ای عشق جان پای در گل را به راه افکن
شمارهٔ 624 : نمی آیی، نمی خوانی، نمی جویی خبر از من
شمارهٔ 625 : به فکر از عقده افلاک نتوان کرد سر بیرون
شمارهٔ 626 : راز عشق از دل بی تاب نیاید بیرون
شمارهٔ 627 : ز عشق بی مژه تر نمی توان بودن
شمارهٔ 628 : ز عشق بی مژه تر نمی توان بودن
شمارهٔ 629 : خوش است چاشنی سود در زیان دیدن
شمارهٔ 630 : ای غنچه زر خرید گلستان بوی تو

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز خاکی که خون سیاوش بخورد
* به ابر اندر آمد درختی ز گرد
شعر کامل
فردوسی
* دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد
* رخ فرسوده زردم غم صفرای تو دارد
شعر کامل
مولوی
* در هوایت بی‌قرارم روز و شب
* سر ز پایت برندارم روز و شب
شعر کامل
مولوی