لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1201 : بندهٔ سید سرمستانیم
غزل شمارهٔ 1202 : به سر خواجه که ما مستانیم
غزل شمارهٔ 1203 : ما مرشد عشاق خرابات جهانیم
غزل شمارهٔ 1204 : مستیم و خرابیم و گرفتار فلانیم
غزل شمارهٔ 1205 : ظاهراً جسم و باطناً جانیم
غزل شمارهٔ 1206 : ما ساقی سرمست خرابات جهانیم
غزل شمارهٔ 1207 : از ما کناره کردی ما با تو درمیانیم
غزل شمارهٔ 1208 : نو فروشان کهنه پوشانیم
غزل شمارهٔ 1209 : لذت رند مست ما دانیم
غزل شمارهٔ 1210 : ما اناالحق از وجود حق مطلق می زنیم
غزل شمارهٔ 1211 : ما خاک راه را به نظر کیمیا کنیم
غزل شمارهٔ 1212 : عاشقانه عشقبازی می کنیم
غزل شمارهٔ 1213 : نور چشمست او به او بینیم
غزل شمارهٔ 1214 : هر چند ما به جسم ز اولاد آدمیم
غزل شمارهٔ 1215 : ما ازین خلوت میخانه به جائی نرویم
غزل شمارهٔ 1216 : ما از شرابخانهٔ جانانه می رسیم
غزل شمارهٔ 1217 : ما گدایان حضرت شاهیم
غزل شمارهٔ 1218 : ما گوهر بحر لایزالیم
غزل شمارهٔ 1219 : فارغیم از ملک عالم فارغیم
غزل شمارهٔ 1220 : ما عاشق چشم مست عشقیم
غزل شمارهٔ 1221 : هر دمی نقش خیالی می نگارد نور چشم
غزل شمارهٔ 1222 : هر زمان حسنی به هر دم می نماید نور چشم
غزل شمارهٔ 1223 : درخرابات مغان دارم مقام
غزل شمارهٔ 1224 : نعمت الله می است و عالم جام
غزل شمارهٔ 1225 : هر که باشد خادم او حرمتی دارد تمام
غزل شمارهٔ 1226 : در نظر نقش خیال تو نگارم دایم
غزل شمارهٔ 1227 : هر کجا صورتی است در نظرم
غزل شمارهٔ 1228 : اسم او گنج است و عالم چون طلسم
غزل شمارهٔ 1229 : ای نفس شوخ چشم مرو در قفای نان
غزل شمارهٔ 1230 : دل که باشد گر نباشد بندهٔ فرمان من

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مگوی آنچ هرگز نگفتست کس
* به مردی مکن باد را در قفس
شعر کامل
فردوسی
* دل تهی ناشده از خویش به جایی نرسد
* تا بود پر ز شکر نی به نوایی نرسد
شعر کامل
صائب تبریزی
* چشم بدت مباد، که نقل و شراب من
* آماده از دو چشم چو بادام کرده ای
شعر کامل
صائب تبریزی