لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 511 : تا پری را چون تو خواندم دوری از مردم کند
غزل شمارۀ 512 : آن تقوی ام که از همه کس احتراز بود
غزل شمارۀ 513 : چه سود کوشش اگر دوست کام ما ندهد
غزل شمارۀ 514 : نه هر دل کز نوا دم زد قبول دلنواز افتد
غزل شمارۀ 515 : ز بسکه گرد رهت جان عاشقان دارد
غزل شمارۀ 516 : سر من اگر نشانی ز در کنشت دارد
غزل شمارۀ 517 : عاقبت داغ دل ما بدوا هم برسد
غزل شمارۀ 518 : دلم از شوق او مصحف چو بهر فال بگشاید
غزل شمارۀ 519 : گرم چو شمع برد یار سر چه خواهد شد
غزل شمارۀ 520 : دل کارزوی وصل تو در سینه او بود
غزل شمارۀ 521 : محرومی ما جز گنه بخت نباشد
غزل شمارۀ 522 : گفتم ار عاشق شوم گاهی غمی خواهم کشید
غزل شمارۀ 523 : گفتم که جان قربان کنم آن مه چو مهمان در رسد
غزل شمارۀ 524 : کلک قضا که صورت ابروی او کشید
غزل شمارۀ 525 : دل از غم زار و یارش صحبت اغیار میباید
غزل شمارۀ 526 : بر من از دورش بنوبت ساغر می میرسد
غزل شمارۀ 527 : شاید که پرده زان رخ باد صبا گشاید
غزل شمارۀ 528 : جایم بروز واقعه پهلوی او کنید
غزل شمارۀ 529 : دلی که شاد ز وصل تو دیر دیر شود
غزل شمارۀ 530 : چون ننالم که ز عشقم همه بیداد رسد
غزل شمارۀ 531 : اطیفه عجب از غمزه نرگست دادند
غزل شمارۀ 532 : خوشم به هجر تو گر وصل صد حضور آرد
غزل شمارۀ 533 : صید آن شوخم که هرگه بزم عشرت مینهد
غزل شمارۀ 534 : سر بجای پای در میخانه میباید نهاد
غزل شمارۀ 535 : نصیب کوهکن از وصل دوست چون باشد
غزل شمارۀ 536 : بعد مرگم زاغ چون هر پاره جایی افکند
غزل شمارۀ 537 : چون گل روی تو را آتش می تاب دهد
غزل شمارۀ 538 : مرا حیات ابد از لبت هوس باشد
غزل شمارۀ 539 : شیوه خوبی لیلی همه کس چون داند؟
غزل شمارۀ 540 : خط دمید از رخ او کار بلا بالا شد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از سر مستی دگر با شاهد عهد شباب
* رجعتی می‌خواستم لیکن طلاق افتاده بود
شعر کامل
حافظ
* لب به هر طعمه میالای که دندان شکند
* بر سر خوان فرومایه ز پالودۀ قند
شعر کامل
جامی