لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 571 : چشم مجنون هرچه بیند صورت لیلی بود
غزل شمارۀ 572 : شادمان از وصل جانان بخت ما هرگز نبود
غزل شمارۀ 573 : کس عشوه خونخواری او را نشناسد
غزل شمارۀ 574 : گر جوش گریه یی دل خامت بر آورد
غزل شمارۀ 575 : جان هلاک از شوق و یار از دیه ما میرود
غزل شمارۀ 576 : در عشق اگر از کشته شدن مرد بماند
غزل شمارۀ 577 : چند چراغ آه من عمر مرا تبه کند
غزل شمارۀ 578 : زلف قلابش ز کف دلها چو ماهی میبرد
غزل شمارۀ 579 : گرسنه شرح زخمت گوید گنه ندارد
غزل شمارۀ 580 : فلک که مشعل مهرش زبام میسوزد
غزل شمارۀ 581 : روی نیاز ما همه دم بر زمین بود
غزل شمارۀ 582 : کس چون تو نبودست و نخواهد پس ازین بود
غزل شمارۀ 583 : روزی که ماه ابروی آن شوخ کم نمود
غزل شمارۀ 584 : بقرار یک نظر دل ز تو چون کنار گیرد
غزل شمارۀ 585 : شام غم دل خستگانرا بی تو جان بر لب رسد
غزل شمارۀ 586 : از دیده رفت و از دل پر خون نمیرود
غزل شمارۀ 587 : امید وصالت فرح جان حزین بود
غزل شمارۀ 588 : عمرم بآه و ناله و فریاد می رود
غزل شمارۀ 589 : ایکرده چشمت عالمی مست از شراب ناز خود
غزل شمارۀ 590 : کی سگت از استخوان من شکار من شود
غزل شمارۀ 591 : نقد دلم چو غنچه به مستی ز دست شد
غزل شمارۀ 592 : یارم بچوگان باختن چون رو بمیدان مینهد
غزل شمارۀ 593 : افغان که درد ما بدوا کم نمی شود
غزل شمارۀ 594 : چو غنچه گرچه لبت مهر بر دهان دارد
غزل شمارۀ 595 : تا من از مادر نزادم غم کا زاییده شد
غزل شمارۀ 596 : چراغ چشم دل آن دلربا بر افروزد
غزل شمارۀ 597 : با جان چو شد سرشته غم عشق چون رود
غزل شمارۀ 598 : بهر خونریز من از خواب صبوی یار شد
غزل شمارۀ 599 : شانه میخواهم که دم زان کاکل پر خم زند
غزل شمارۀ 600 : عیب دلم کند آن کز دل خبر ندارد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* در طریق عشق خار از پا کشیدن مشکل است
* ریشه در دل می کند خاری که در پا می رود
شعر کامل
صائب تبریزی
* ترا دایه گر مرغ شاید همی
* پس این پهلوانی چه باید همی
شعر کامل
فردوسی
* افتاده را دوباره فکندن کمال نیست
* آن را که خاک راه تو شد بر زمین مزن
شعر کامل
صائب تبریزی