لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیر معزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : بیار آنچه دل ما به یکدگر کشدا
غزل شمارهٔ 2 : ماهرویا ز غم عشق نگه دار مرا
غزل شمارهٔ 3 : موی چون غالیه و روی چو دیباست تو را
غزل شمارهٔ 4 : شب نماید در صفت زلفین آن بت روی را
غزل شمارهٔ 5 : ز عشق لاف تو ای پیر فوطه پوش خطاست
غزل شمارهٔ 6 : حلقه‌های زلف جانان تا سراندر سرزده است
غزل شمارهٔ 7 : مرا نگارا با روی تو چه جای غم است
غزل شمارهٔ 8 : خطّی است‌ که بر عارض آن ماه تنیدست
غزل شمارهٔ 9 : گر تو پنداری که رازم بی‌تو پیدا نیست هست
غزل شمارهٔ 10 : ای روی تو رخشنده‌تر از قبلهٔ زردشت
غزل شمارهٔ 11 : از پس پنجاه سال عشق به ما چون فتاد
غزل شمارهٔ 12 : امروز بت من سر پیکار ندارد
غزل شمارهٔ 13 : امروز بتم تیغ جفا آخته دارد
غزل شمارهٔ 14 : مرا گذر به‌سوی کوی یار باید کرد
غزل شمارهٔ 15 : مشک نقاب قمر خویش ‌کرد
غزل شمارهٔ 16 : ترکی ‌که همی بر سمن از مشک نشان ‌کرد
غزل شمارهٔ 17 : سرو روان چو کوه به کردار ماه کرد
غزل شمارهٔ 18 : بنده بودن تورا سزا باشد
غزل شمارهٔ 19 : رفت یار و غمی ز یار بماند
غزل شمارهٔ 20 : عشق یارم هر زمانی منزل اندر دل کند
غزل شمارهٔ 21 : دام که بر لاله و عنبر نهند
غزل شمارهٔ 22 : جز تو مرا یار و غمگسار نشاید
غزل شمارهٔ 23 : سر بر خط عشق تو نهادیم دگربار
غزل شمارهٔ 24 : آن شب که مرا بودی وصل تو به‌ کف بر
غزل شمارهٔ 25 : دی نگاری دیدم اندر راه چون بدر منیر
غزل شمارهٔ 26 : آن زلف نگر بر آن بر و دوش
غزل شمارهٔ 27 : ای کژدم زلف تو زده بر دل من نیش
غزل شمارهٔ 28 : ای داده روی خوب تو خورشید را نظام
غزل شمارهٔ 29 : خبرت هست که در آرزوی روی توام
غزل شمارهٔ 30 : بس‌که من دل را به‌دام عشق خوبان بسته‌ام

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ظاهر قرآن چو شخص آدمیست
* که نقوشش ظاهر و جانش خفیست
شعر کامل
مولوی
* این باد بهار بوستانست
* یا بوی وصال دوستانست
شعر کامل
سعدی
* ناخن من آبروی تیشه فرهاد ریخت
* آه اگر شیرین به چشم کوهکن بیند مرا
شعر کامل
صائب تبریزی