لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1831 : کج کلها، کمان کشا، تنگ قبای کیستی؟
غزل شمارهٔ 1832 : ای ز غبار خنگ تو یافته دیده روشنی
غزل شمارهٔ 1833 : رخ خوبت به چه ماند، به گلستان و بهاری
غزل شمارهٔ 1834 : خواستم زو آبرویی، گفت «بیهوده مگوی
غزل شمارهٔ 1835 : باز این ابر بهاری از کجا آید همی؟
غزل شمارهٔ 1836 : سبزه نوخیز است و باران در فشان آید همی
غزل شمارهٔ 1837 : باز بهر جان ما را ناز در سر می کنی
غزل شمارهٔ 1838 : ای پریوش، هر چه رسم مردمی کم می کنی
غزل شمارهٔ 1839 : هر زمانی از کرشمه خویشتن بینی کنی
غزل شمارهٔ 1840 : چتر عنبروش کن از گیسو که سلطان منی
غزل شمارهٔ 1841 : گر تو سیمین سرو را شکل سرافرازی دهی
غزل شمارهٔ 1842 : جان شیرین منی، ای از لطافت چون پری
غزل شمارهٔ 1843 : چه شدت که از کرشمه نظری به ما نکردی؟
غزل شمارهٔ 1844 : ز نظر اگر چه دوری، شب و روز در حضوری
غزل شمارهٔ 1845 : بسم از جمال ساقی و شراب ارغوانی
غزل شمارهٔ 1846 : نفسی که با نگاری گذرد به شادمانی
غزل شمارهٔ 1847 : خنده ای کن شکرستان دهن بازگشای
غزل شمارهٔ 1848 : عالم آشوب تر از طره طراه خودی
غزل شمارهٔ 1849 : می به جام ار چه زخون من مسکین داری
غزل شمارهٔ 1850 : بختم از خواب در آمد چو تو با من خفتی
غزل شمارهٔ 1851 : گر تو رنج من مسکین گدا بشناسی
غزل شمارهٔ 1852 : نوبهار است و گل و موسم عید، ای ساقی
غزل شمارهٔ 1853 : باز، ای سرو خرامان، ز کجا می آیی؟
غزل شمارهٔ 1854 : آن نه روییست که ماهی ست بدان زیبایی
غزل شمارهٔ 1855 : چو منی را مده از دست که کمتر یابی
غزل شمارهٔ 1856 : جان من، بی من درمانده تنها چونی؟
غزل شمارهٔ 1857 : بی تو، ای بی تو به جان آمده جانم، چونی؟
غزل شمارهٔ 1858 : دلها به غمزه دزدی، چون خنده برگشایی
غزل شمارهٔ 1859 : ای بیغم از دل من، بسیار شد جدایی
غزل شمارهٔ 1860 : ای که تاراج دل و دین می دهی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* طاقتی کو که به سر منزل جانان برسم
* ناتوان مورم و خود کی به سلیمان برسم
شعر کامل
خاقانی
* چون ز نسیم می‌شود زلف بنفشه پرشکن
* وه که دلم چه یاد از آن عهدشکن نمی‌کند
شعر کامل
حافظ
* بیخودان از جستجو در وصل فارغ نیستند
* قمری از حیرت همان کوکو زند در پای سرو
شعر کامل
صائب تبریزی