لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1861 : سرمه اندر چشم خودبین می کنی
غزل شمارهٔ 1862 : آنکه جان گویند خلقی، آن تویی
غزل شمارهٔ 1863 : ای ز رویت چشم جان را روشنی
غزل شمارهٔ 1864 : ترک من، بر شکل دیگر می روی
غزل شمارهٔ 1865 : تا فراقت تاخت بر من بارگی
غزل شمارهٔ 1866 : آمد آن شادی جان بر ما دی
غزل شمارهٔ 1867 : هر شب، ای ماه، کجا می گردی؟
غزل شمارهٔ 1868 : گر چه سعادت بسی ست در فلک مشتری
غزل شمارهٔ 1869 : ای رفته در غریبی، باز آکه عمر و جانی
غزل شمارهٔ 1870 : ای باد باز بر سر کوی که می روی؟
غزل شمارهٔ 1871 : نامردم است، هر که درو نیست مردمی
غزل شمارهٔ 1872 : به بت نمای مرا ره، اگر به دین نتوانی
غزل شمارهٔ 1873 : هلال عید نمود، ای مه دو هفته، کجایی؟
غزل شمارهٔ 1874 : سلام و خدمت ما، ای صبا، به یار بگوی
غزل شمارهٔ 1875 : ای باد صبحگاه به من نام او بگوی
غزل شمارهٔ 1876 : گاهم ز غمزه ها هدف تیر می کنی
غزل شمارهٔ 1877 : ای یار پر نمک، جگرم ریش می کنی
غزل شمارهٔ 1878 : بت من، بت پرست را چه زنی؟
غزل شمارهٔ 1879 : هیچ شکر چو آن دهان دیدی؟
غزل شمارهٔ 1880 : گر منت می کنم عنان گیری
غزل شمارهٔ 1881 : تا تو روی چو ماه بنمایی
غزل شمارهٔ 1882 : چو کار جهان نیست جز بیوفایی
غزل شمارهٔ 1883 : مرادوش گویی به خواب آمدی
غزل شمارهٔ 1884 : ز من برشکستی به یکبارگی
غزل شمارهٔ 1885 : تو خود به غمزه سراسر کرشمه و نازی
غزل شمارهٔ 1886 : ای شب تیره به گیسوی کسی می مانی
غزل شمارهٔ 1887 : کرشمه کردن تو وقت نار و بدخویی
غزل شمارهٔ 1888 : سمن داری به زیر سبزه یا خود یاسمین داری
غزل شمارهٔ 1889 : تا داشت به جان طاقت، بودم به شکیبایی
غزل شمارهٔ 1890 : مگر، ای باد نوروزی، گذر بر یار من داری

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مرا که خال تو فلفل فکنده است برآتش
* چرا ز غالیه دلبند می‌کنی و دلاویز
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* از آن اهل دل در پی هرکسند
* که باشد که روزی به مردی رسند
شعر کامل
سعدی
* گرت هواست که با خضر همنشین باشی
* نهان ز چشم سکندر چو آب حیوان باش
شعر کامل
حافظ