لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1951 : آمد بهار و سرو بر آراست قامتی
غزل شمارهٔ 1952 : مردانه می کشد به جفایم ستمگری
غزل شمارهٔ 1953 : ای صد شکست زلف ترا زیر هر خمی
غزل شمارهٔ 1954 : ساقی بیا که موسم عیش است و میم و نی
غزل شمارهٔ 1955 : تو می روی و به نظاره تو چشم جهانی
غزل شمارهٔ 1956 : بسی نماند که جانی برون رود ز غریبی
غزل شمارهٔ 1957 : یار است و صد کرشمه، شهر است و خوبرویی
غزل شمارهٔ 1958 : ای که به چشم تو نیایم همی
غزل شمارهٔ 1959 : هر کسی را هوای سیم و زری
غزل شمارهٔ 1960 : دوش می گفت پیر ترسایی
غزل شمارهٔ 1961 : ای ز زلف تو مشک تر بویی
غزل شمارهٔ 1962 : دلی دارم، اما جز افگار نی
غزل شمارهٔ 1963 : مسلمانان، گرفتارم به دست نامسلمانی
غزل شمارهٔ 1964 : ای گل، دهن تنگت صد تنگ شکر چیزی
غزل شمارهٔ 1965 : لعل است چنان با لب یا هست ز جان چیزی!
غزل شمارهٔ 1966 : بهاری این چنین خرم، مرا آواره دل جایی
غزل شمارهٔ 1967 : دو چشم مست ترا نیست از جهان خبری
غزل شمارهٔ 1968 : من اشک بیدلان را خنده می پنداشتم روزی
غزل شمارهٔ 1969 : صبا آمد، ولی بویی ازان گلزار بایستی
غزل شمارهٔ 1970 : نیست در شهر گرفتارتر از من دگری
غزل شمارهٔ 1971 : سخن چون زان دو لب گویی، چه گوید انگبین باری؟
غزل شمارهٔ 1972 : گل آمد و همه در باغ با می و جامی
غزل شمارهٔ 1973 : کشان دل تو به سوی گلی و نسترنی
غزل شمارهٔ 1974 : گذشت آن کین دل زارم شکیبا بود یک چندی
غزل شمارهٔ 1975 : خوش آن شبها که آن جان جهان مهمان من بودی
غزل شمارهٔ 1976 : نبود یار من آن را که یار داشتمی
غزل شمارهٔ 1977 : ای غنچه را بر بسته لب، شکل و دهان چون تویی
غزل شمارهٔ 1978 : شاه حسنی وز متاع نیکویی داری فراغی
غزل شمارهٔ 1979 : نوبهار آمد و بگذشت به شادی مه دی
غزل شمارهٔ 1980 : ای معدن ناز، ناز تا کی؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* همچو بوی گل که در آغوش گل از گل جداست
* هم برون از عالمی، هم در کنار عالمی
شعر کامل
صائب تبریزی
* پیران سخن ز تجربه گویند گفتمت
* هان ای پسر که پیر شوی پند گوش کن
شعر کامل
حافظ
* تهیدستی سخن را رنگ دیگر می دهد صائب
* ندارد ناله جانسوز چون نی پر شکر باشد
شعر کامل
صائب تبریزی