لینک اشتراک گذاری
کپی شد
بیدل دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : سلسلهٔ شوق‌کیست سر خط آهنگ ما
غزل شمارهٔ 212 : آیینهٔ چندین تب وتاب است دل ما
غزل شمارهٔ 213 : هم آبله هم چشم پر آب است دل ما
غزل شمارهٔ 214 : نشود جاه و حشم شهرت خام دل ما
غزل شمارهٔ 215 : با سحر ربطی ندارد شام ما
غزل شمارهٔ 216 : مپسند جزبه رهن تغافل پیام ما
غزل شمارهٔ 217 : از حادث آفرینی طبع سقیم ما
غزل شمارهٔ 218 : همچو عنقا بی‌نیاز عرض ایجادیم ما
غزل شمارهٔ 219 : آنچه نذر درگه آوردیم ما
غزل شمارهٔ 220 : عمری‌ست‌گردگردش رنگ خودیم ما
غزل شمارهٔ 221 : بسکه از ساز ضعیفی‌ها خبر داریم ما
غزل شمارهٔ 222 : تا دربن‌گلزار چون شبنم‌گذر داریم ما
غزل شمارهٔ 223 : حیرت دیدار سامان سفر داریم ما
غزل شمارهٔ 224 : نام خود را تا به رسوایی علم داریم ما
غزل شمارهٔ 225 : صورت وهم به هستی متهم داریم ما
غزل شمارهٔ 226 : باکمال اتحاد ازوصل مهجوریم ما
غزل شمارهٔ 227 : طرح قیامتی ز جگر می‌کشیم ما
غزل شمارهٔ 228 : عمری‌ست ناز دیدهٔ تر می‌کشیم ما
غزل شمارهٔ 229 : چون نگاه از بس به ذوق جلوه همدوشیم ما
غزل شمارهٔ 230 : حیرتیم اما به وحشتها هماغوشیم ما
غزل شمارهٔ 231 : زین گلستان درس دیدارکه می‌خوانیم ما
غزل شمارهٔ 232 : با همه افسردگی مفت تماشاییم ما
غزل شمارهٔ 233 : به طوق فاخته نازد محبت از فن ما
غزل شمارهٔ 234 : بی‌توچون شمع زضعف تن ما
غزل شمارهٔ 235 : چون شمع زآتشی‌که وفا زد به جان ما
غزل شمارهٔ 236 : از بس‌گرفته است تحیر عنان ما
غزل شمارهٔ 237 : داغیم چون سپند مپرس از بیان ما
غزل شمارهٔ 238 : غیر وحدت برنتابد همت عرفان ما
غزل شمارهٔ 239 : گر به‌این وحشت‌دهدگرد جنون‌سامان ما
غزل شمارهٔ 240 : نبود به غیر نام تو ورد زبان ما

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نامۀ سربسته آمدغنچه و مضمون او
* حسب حال بلبل و شرح دل پر خون او
شعر کامل
جامی
* بنفشه پیش نیلوفر درآمد که مبارک باد
* که زردی رفت و خشکی رفت و عمر پایدار آمد
شعر کامل
مولوی
* چون طره عنبر شکنش در شکن افتد
* از سنبل تر سلسله برنسترن افتد
شعر کامل
خواجوی کرمانی