لینک اشتراک گذاری
کپی شد
هاتف اصفهانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : گوهرفشان کن آن لب کز شوق جان فشانم
غزل شمارهٔ 62 : جانا ز ناتوانی از خویشتن به جانم
غزل شمارهٔ 63 : دل من ز بیقراری چو سخن به یار گویم
غزل شمارهٔ 64 : گه ره دیر و گهی راه حرم می‌پویم
غزل شمارهٔ 65 : با چشم تو گهی که به رویت نظر کنم
غزل شمارهٔ 66 : هر شبم نالهٔ زاری است که گفتن نتوان
غزل شمارهٔ 67 : گواهی دهد چهرهٔ زرد من
غزل شمارهٔ 68 : بر خاکم اگر پا نهد آن سرو خرامان
غزل شمارهٔ 69 : به یک نظاره چون داخل شدی در بزم میخواران
غزل شمارهٔ 70 : آن کمان ابرو کند چون میل تیرانداختن
غزل شمارهٔ 71 : منم آن رند قدح نوش که از کهنه و نو
غزل شمارهٔ 72 : گردد کسی کی کامیاب از وصل یاری همچو تو
غزل شمارهٔ 73 : خوش آنکه نشینیم میان گل و لاله
غزل شمارهٔ 74 : بود مه روی آن زیبا جوان چارده ساله
غزل شمارهٔ 75 : مهر رخسار و مه جبین شده‌ای
غزل شمارهٔ 76 : رفتی و دارم ای پسر بی تو دل شکسته‌ای
غزل شمارهٔ 77 : چه شود به چهرهٔ زرد من نظری برای خدا کنی
غزل شمارهٔ 78 : شکست پیر مغان گر سرم به ساغر می
غزل شمارهٔ 79 : چو نی نالدم استخوان از جدایی
غزل شمارهٔ 80 : روز و شب خون جگر می‌خورم از درد جدایی
غزل شمارهٔ 81 : کجایی در شب هجران که زاری‌های من بینی
غزل شمارهٔ 82 : شستم ز می‌در پای خم، دامن ز هر آلودگی
غزل شمارهٔ 83 : ای که مشتاق وصل دلبندی
غزل شمارهٔ 84 : کوی جانان از رقیبان پاک بودی کاشکی
غزل شمارهٔ 85 : دو چشمم خون فشان از دوری آن دلستانستی
غزل شمارهٔ 86 : صبوری کردم و بستم نظر از ماه سیمایی
غزل شمارهٔ 87 : من پس از عزت و حرمت شدم ار خار کسی
غزل شمارهٔ 88 : زهی از رخ تو پیدا همه آیت خدایی
غزل شمارهٔ 89 : ای که در جام رقیبان می پیاپی می‌کنی
غزل شمارهٔ 90 : دل زارم بود در صیدگاه عشق نخجیری

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خواهم از تیغت پس از قتل استخوان خود قلم
* تا کنم شرح غمت بر لوح خاک خود رقم
شعر کامل
جامی
* زر از بهای می اکنون چو گل دریغ مدار
* که عقل کل به صدت عیب متهم دارد
شعر کامل
حافظ
* نشان مردمی در مردم عالم نمی یابم
* اگر دارد وجودی مردمی، مردم گیا دارد
شعر کامل
صائب تبریزی